Het is ochtend en het voelt alsof mijn lijf ieder moment uit elkaar kan vallen. Een kater zonder de benodigde hoeveelheid ervoor te hebben gedronken, zeg maar. En nee, ik vierde geen carnaval. Ik sloeg zelfs wijselijk het tweede glaasje champagne af vrijdag, omdat ik wist dat ik nog een lange reis naar huis voor de boeg had. Hierna volgde een hele lange nacht slaap en nog voelt het alsof ik door drie treinen ben overreden (iets met vergeten dat je eigenlijk ziek bent). Ik zoek daarom ook naar een passend woord om de afgelopen twee weken, en in het bijzonder vrijdag, te kunnen beschrijven. Maar ik vind het niet.
Wat een gekkenhuis. Vrijdag, bedoel ik. De rest van de week was redelijk kalmpjes. Alhoewel, op maandag zeurde ik nog dat ik me verveelde en op donderdagavond smeekte ik om slaap. Vooral de onverwachte twee uur bijles geven, de persoonlijke psycholoog spelen van vriendinnen en nog steeds het overweldigende nieuws van Australië maken dat ik niet eerder geblogd heb.
Mijn colleges waren weinig bijzonder, over wat vooraf ging aan de vriendinnenissues ga ik online niets schrijven en Australië? Nou, daar heb ik wel een blogpost op zichzelf voor nodig. Ik skip dus maar gelijk naar het antwoord op de vraag: ‘En Leo, hoe is je stage nu eindelijk?’ en ‘Wat doe je daar nu eigenlijk?’
(Ja, je was dus echt niet de enige die zich dat af vroeg. Ik heb het al vaak gehoord de afgelopen tijd).
Ik zal beginnen met het vervelendste gedeelte: ik zit samen met Laura in haar huis dat me keer op keer doet verrassen, wordt omringd door twee onvermoeibaar speelse katten en we drinken de hele dag door thee. (En Laura en haar detoxmaand zorgen ervoor dat we hele lekker salades of zelfgemaakte soepjes eten). Nog vervelender: ik ben de ganse dag bezig met iets dat ik écht heel leuk vind en waar ik (wonder boven wonder) de afgelopen jaren toch meer over heb geleerd dan ik dacht. En het allervervelendste: zo af en toe doen we ook een uitstap buiten de deur om langs te gaan naar zakelijke afspraken.
En zo geschiedde ook vrijdag. We gingen langs bij een PR-bureau en daar keek ik mijn ogen uit. Ik weet niet of iemand van jullie daar wel eens langs is geweest, maar dat is dus niet zomaar een hip kantoor zoals ik dacht. Laura keek al nergens meer van op toen we binnen kwamen in een reusachtig wit pand waar de muren bedekt waren met kledingrekken volgehangen met designer kleding. Er stonden tassen, er stond water, er stonden sieraden, er hingen bikini’s, leren jassen en nog meer kleren. Een pr-bureau, lieve mensen: dat is een showroom.
(Ja, wist ik veel?! Mevrouw had dat van te voren ook niet even aan me verteld en zo was de eerste zin die ik zei: ‘Eh, ben ik de enige die hier haar ogen uitkijkt?’ Het antwoord daarop was ‘ja’.)
En terwijl ik daar de accountmanager gade sloeg (en me steeds bedacht dat er in dit pand alleen maar hippe en frisse mensen liepen die nog vaker hip en fris zelf zeiden dan dat ze het waren) was de stagiare bezig met instagramfoto’s maken. En ik kon alleen maar denken: wat een gek wereldje is dit. Hoe bizar. We deden nog een rondje door de showroom, zagen de mooiste merken en producten en vertrokken daarna weer naar de volgende afspraak.
Er stond een opening van een ander PR-bureau op de planning en terwijl we daar naar toe reisden vroegen we ons meermaals af of we wel de goede kant op gingen. Het bevond zich ver buiten het centrum van Amsterdam en we dachten dat we veel te laat zouden zijn voor de feestelijke opening. We bleken de eerste te zijn. Eenmaal daar ging er weer een rondje handenschudden aan te pas, babbelden we wat, aten we zo’n heerlijk broodje (het is echt zo dat ze in die showbusiness veel te lekker eten hebben hoor) en dronken we champagne. Gewoon, lekker midden op de dag. Waarom ook niet?
We netwerkten wat, we hielden de stagiaire aan de praat (ja niet ik, hoor, jullie weten heus wel dat ik er een vrolijk eind op los praat) en terwijl ik me verbaasde dat Quinty (van dat huis-tuin-keuken programma) zich aan me voorstelde, liep Anouk Smulders (die van HNTM) zo pardoes voor me langs. Jaja, dat zijn ook gewoon maar mensen. Maar ik mag er toch heus wel van onder de indruk zijn dat mensen die je normaal op tv ziet opeens op dezelfde 20 vierkante meter staan als ik? Juist, daarom.
Na de opening vertrok ik samen met Petra en een hoop drama (lees: een ov-chip die niet in wilde checken en Petra die ergens anders op mij stond te wachten dan ik op haar stond te wachten) naar Den Haag. We gingen naar de boekpresentatie van Charlotte’s Wetboek voor Bloggers #wetenblog #boeklancering #EXCITING. Daar ontmoette ik eindelijk na heel veel tijd vriendinnetje Rosanna in het echt (en ja ze was offline net zo leuk als online!) en verwonderde ik me over de locatie die ze uitgezocht hadden.
Binnen lopen in een groep mensen die je niet kent, vind ik altijd een beetje ongemakkelijk. Ik wist niet precies wie er zou zijn en wie ik al zou kennen, maar dat probleem was al snel opgelost. Nog voor ik mijn jas op had gehangen riep Lianne al: ‘Hey Leonie!’ (ik even blij dat ik niet om me heen keek om te kijken of ze het tegen een ander had, want zo voelde dat wel even). Naast haar stonden Mariët en Cynthia en even later kwam ook Rosalinde de kamer binnen, aan wie we ons – opnieuw – voorstelden. Wat een gezellige bloggersbende. Om het feestje compleet te maken kreeg ik nog een paar lieve complimentjes over mijn blog en voelde ik me ondanks als het gezeul die dag heel zen. Nippend aan de spa rood (#fancy) begon daarna de boekpresentatie.
(Ik weet dat er nu mensen zijn die gaan zeggen: Wow, heb je hen gezien?! en die gaan ‘OMG’EN’ dat ik met The One and Only Miss Lipgloss heb staan praten, maar really: doe’s even normaal jongens. We zijn allemaal gewoon mensen die bloggen en daar plezier aan beleven en er stiekem ook best goed in zijn. Dus nee: er zijn geen foto’s gemaakt van dit memorabele moment. Het zijn wel hele toffe mensen overigens, die mede-bloggers en dat is natuurlijk wél een goede reden om een nanoseconde jaloers op me te zijn).
Rosanna introduceerde Charlotte en die gaf met veel verve een hele glimlach opwekkende speech. Er was nog maar een klein stapeltje boeken over van alle exemplaren en het boek had zichzelf al ‘online’ gelanceerd voor de boeklancering überhaupt begonnen was. Ik kocht het boek (doh), stond op een instragramfoto van de rij en liet het boek door Charlotte lanceren. Daarna sprak ik nog even met Rachella (van Blogger Community Nederland) en vertrokken Petra, Rosalinde en ik met een goed gevulde goodiebag.
(Ik weet dat jullie dit stuk nu heel lang gaan vinden, maar mijn dag wás ook heel lang. Bare with me, please).
De volgende stap was om ergens te eten, maar erg helder kon ik op dit moment van de dag niet meer nadenken. Rosalinde noemde een rijtje met restaurants op en bij het woord Vapiano was Petra er nog net niet naartoe gerend. (Gelukkig maar, want we moesten even zoeken). En dat was lekker. Hotspotwaardiglekker. Maar we zaten aan een tafel zonder lampen (en met veel honger) dus er werden geen pictures geschoten. Sorry to disappoint you. We haasten ons al snel naar het station en met een flinke sprint haalde Petra nog net haar trein.
Ik haalde die van mij ook, plus alle overstappen en lag uiteindelijk een keer in mijn bed. Ik weet niet steeds niet precies hoe ik dat gedaan heb want mijn hoofd knalde uit elkaar en de lampen in een trein zijn zo godvergeten fel!!!!. Maar ik kwam dus thuis, rolde mijn bed in en na dit lange verhaal vond ik een woord om vrijdag te beschrijven: WAUW.
In recap, ik leerde de volgende dingen:
- Lange dagen zoals vrijdag zijn niets voor mij. Langere dagen zoals die van vrijdag (zoals in een vliegtuig naar een zekere bestemming) worden ook vast niets voor mij.
- Mensen op een PR-bureau zijn allemaal hip. Hip gekleed, ze praten hip, ze lachen zelfs hip. Ik voelde me er een beetje misplaatst maar heb gewoon vrolijk meegepraat en genegeerd dat ik geen modemeisje ben.
- Vriendinnetje J. werd wild enthousiast toen ik zei dat ik Cynthia had ontmoet. Nou, die heb je binnen Cynthia! Mits je je natuurlijk aan de uitspraak houdt dat je m’n blog eens zou bezoeken.
- De PR-wereld is echt een beetje gek voor ene dorps meisje. Eveneens als Amsterdam aan de andere kant van de wereld voelt.
- Charlotte heeft geniale flauwe humor, treinen met vertraging zijn heel stom, een semi-fotografisch geheugen is heel handig als het om twitter/profielfoto’s en mensen koppelen gaat en doen wat je normaal in drie weken doet kost HEEL VEEL energie.
- Ploggen is niet mijn ding. Ik deed een poging, maar ik schrijf het toch liever op.
- En oja, hebben jullie Laura d’r nieuwste project al gezien, trouwens?
17 Comments
Leuk, meer een kletsplog inderdaad hah! Is t wethandboek voor bloggers wat? Hoorde er positieve verhalen over, maar het lijkt me op het eerste gezicht zo’n serieus wetboek. Of valt dat wel mee?!
Hooo, die indruk die je op het eerste gezicht hebt, klopt helemaal niet met mijn eerste indruk haha. Ik heb vooral stukjes tekst scannend gelezen en denk bij sommige stukken (terwijl ik toch best iets weet van communicatie): hey, dat wist ik nog niet! Het gaat namelijk ook over branding, een manifest schrijven, platformen kiezen, design, tekst. Ik zou het liever een blogboek met de noodzakelijke juridische info noemen. Als je ‘m hebben wil moet je snel zijn, want de boeken waren al bijna allemaal op :-) Goed nieuws: er komt een tweede druk aan!
(Een uitgebreide review volgt nog, maar dit is even mijn eerste indruk).
Haha wat een leuk artikel, interessant om te lezen wat je allemaal mee maakt. Maar eerlijk gezegd haal ik wel alle namen een beetje door elkaar. Wie is nou wie? :-)
Lief! :) Ik vond het zelf een hele inspirerende dag en hoop dat ik dat gevoel een beetje over kan brengen. Is het ingewikkeld ja? Oké, komt-ie:
Laura is mijn stagebegeleider/eigenaresse van mijn stagebedrijf; Petra is de (blog)vriendin die ik mee nam naar de boeklancering; dat boek is geschreven door Charlotte (van Charlotte’s Law) en Rosanna (die ik via Bodieboost ken) liep daar stage; op de boeklancering ontmoette ik Lianne, Mariët, Cynthia en Rosalinde (allemaal bloggers); tenslotte kwam ik Rachella nog tegen die de Blogger Community Nederland op heeft gericht en deze groep runt op Facebook.
Een overload aan namen stond ook gelijk aan een overload aan prikkels. Snap je het nu weer? :D
Lijkt me echt ontzettend interessant!
Dat is/was het! Meer blogs volgen snel :-)
Niet bij elk PR-bureau zijn ze zo ‘fris’ en ‘hip’ hoor, en je generen dat je geen modemeisje bent (jouw woorden) hoeft niet ;) behalve als er op de uitnodiging staat ‘je moet per se fris en hip aankomen anders kom je er niet in’ Grapje ;)
Ik heb ook eens met Miss Lipgloss gepraat. Ik vroeg of ik de theedoos mocht hebben en toen zei ze wat terug, ik weet alleen niet meer wat. Jaja, zo zie je maar weer, zijn ook allemaal normale mensen ;)
Ben erg benieuwd naar het boek trouwens! Heb er al een review over gelezen, maar wil het stiekem ook gewoon zelf graag even in mijn handen hebben.
Na het lezen van je dag voel ik me net alsof ik hem heb meegemaakt. Ik denk dat ik zo maar naar bed ga :P
Poeeeeeh wat een lange dag! Word al bijna moe als ik dit lees, haha. Maar af en toe is het ook goed om dit soort dagen te hebben, dan ben je op andere dagen blij dat er maar zo weinig dingen op de planning staan. Het boek van Charlotte lijkt me heel interessant, eens zien of ik de tweede druk kan scoren.
Wauw wat een dag haha! Wat heb jij enorm veel meegemaakt maar ook onwijs veel leuks. Tof dat je ook bij die boekpresentatie was. Ben heel benieuwd naar reviews *hint hint*
Wat een heerlijke blog! :D
Ik ben via de site van Laus terecht gekomen op je blog en lag me nu al dood om deze bijna foto loze plog. Haha!
Ik blijf je volgen.
Yaaaay, hoi, welkom! Tof :D Nou, tot snel dan maar weer? :-)
Wat een leuke, lange post! Klinkt echt superleuk, je stage bij Lau. Alleen die PR-bureaus klinken echt verschrikkelijk :’). Ik vind Amsterdam altijd zo ver weg ook haha, voel me daar sowieso niet ‘hip’ genoeg voor :P. En whuuut Australië?!
Jaaa, mijn stage is supertof. Ik leer heel veel in een korte tijd en Lau inspireert me echt ontzettend! (Ik voel me zo slijmerig als ik dit zeg omdat iedereen haar ook kent, maar het is echt zo). Tja, wat valt er te zeggen over de PR-bureaus… Ik voel me daar PRECIES hetzelfde, hahaha. En aaaaaaah Aus gaat nu echt gebeuren!!
Wat een heerlijke blog! En ja ik heb hem gewoon lekker helemaal gelezen. Tof dat je naar de boeklancering was, diezelfde dag viel hij bij mij op de deurmat!
Aaah, thanks! Ja, nou dat bedoelde Charlotte dus met dat-ie zichzelf al online gelanceerd had, haha! Wat vind je er tot nu toe van? Ik ben er errug blij mee!
Haha, leuk zo’n inkijkje in de prwereld!
Jaaa, dat vond ik nou ook!