September is al weer enkele dagen begonnen en alle ‘het-normale-leven-begint-weer’-blogs zijn als paddenstoelen uit de grond geschoten en dus is het weer tijd voor onze normale routine en de houvast van structuur. Her en der staan de eerste posts online over je beste basis make-up (onzin in mijn ogen), de mode musthaves voor aankomende herfst en andere berichten die zo vol nonsens zijn dat ik ze niet eens meer lees. Natuurlijk staan er ook al blogpareltjes online (zoals dit heerlijke stuk van Laura en deze blog van Sabine), maar vandaag schrijf ik graag over iets dat waarschijnlijk door veel minder mensen gelezen wordt dan ik graag zou willen. September is namelijk ook de ‘Raise Awareness Month’ voor Thyroid Cancer, of wel Schildklierkanker.
Of dat ik misschien plotseling biologie of geneeskunde ben gaan studeren? Nee, ik doe nog altijd CIW en dat doe ik met veel plezier. Of ik dan misschien een schokkende diagnose heb gekregen? Thank God, nee. Wel heb ik, en dat weet je als je me een beetje volgt op instagram, behoorlijk in de knoop gezeten met mijn eigen schildklier. Op een middag (in de eeuwige zoektocht naar informatie) kwam ik het instagram account van Thethyroidproject tegen. Een account dat volledig gaat over mensen die een aandoening hebben aan hun schildklier en een account dat mij toonde dat ik het eigenlijk nog niet zo heel erg getroffen heb. (Het is wel lastig, daar niet van, maar mijn lichaam keert zich ook weer niet zo tegen me dat er kanker ontstaat). Sommige berichten brengen met heel veel humor de boodschap heel goed over, zoals je hierboven ook al ziet.
En ja, als je dan meerdere malen per dag foto’s voorbij ziet schieten van jonge vrouwen (eigenlijk geen mannen) met een litteken in hun nek, hun ziekteverhaal of soms herkenbare situaties, dan grijpt je dat vanzelfsprekend meer aan dan een andere vorm van kanker doet. En dat is waarom ik dit schrijf. Omdat er bizar weinig bekend is over schildklierkanker en omdat het één van de snelst groeiende ziektes is (bron). Omdat de kans dat je het als vrouw krijgt 2/3 is en omdat wanneer je het in een vroeg stadium ontdekt het vrij goed te genezen is. We checken onze borsten iedere maand netjes en nauwkeurig (toch?), dus dan kan onze nek er ook nog wel even bij.
Hoe check je je nek? Buig je hoofd naar achteren en neem een slok water, zodra je doorslikt kijk je of je een bult of een ongelijkheid voelt in je nek. Deze mogelijke ‘nodule’ is vaak goedaardig, maar in andere gevallen kwaadaardig. Je nek checken is echt een klusje van niks en het zou je veel leed kunnen besparen :-) Better safe than sorry! (Ik wil trouwens verder niet in gaan op de ziekte omdat ik feiten over hoeveel zieken en wat er aan gedaan kan worden helemaal niet interessant vind. Ieder mens dat ziek is telt en iedere afwijking aan je gezondheid is even erg).
Zo, ik heb mijn idealistische daad van de dag weer gedaan ;) nu is het jullie beurt. Verspreiden of delen jullie dit bericht, sturen jullie ook een tweet en zullen we samen de wereld wat minder onwetend maken? Ik zeg: goed plan.
3 Comments
Goed dat je hier over schrijft! Het is best nog een onbekende vorm van kanker en ik moet eerlijk zeggen dat ik mezelf hier ook nooit op controleer. Ga het toch maar vaker doen want zoals je zelf al zegt, het is zó simpel en het kan zoveel verschil maken.
Wat goed zeg dat je dit even onder de aandacht brengt!
Yes, goed stuk!