Sleepy Koala
Australia, Groeien, Student-like, Travel

De eerste 1,5 week in Melbourne

Voor ik vertrok wist ik van een aantal dingen wat ik kon verwachten. Voor ik vertrok wist ik ook dat ik dat van veel meer dingen helemaal niet kon. Ik wist niet waar ik terecht ging komen, ik wist niet hoe ik ontvangen werd, ik wist niet hoe de universiteit georganiseerd was. En zo waren er meer dingen. Wat ik wel wist was dat er happy days en off-days zouden komen, dat ik ergens heimwee zou krijgen (hoe weinig ik daar ook mee bezig was) en dat ik dingen moeilijk zou vinden. Ik ken mezelf behoorlijk goed – en dat weten jullie. Wat ik niet wist – en waar ik ook geen rekening mee had gehouden – was dat ik in zo’n emotionele rollercoaster terecht zou komen.

Moeilijke dingen

Blame it on the jet lag, het gebrek aan slaap, de overweldigende hoeveelheid nieuwe ervaringen, het socializen 24/7; you name it, maar dit een rollercoaster noemen is bijna een understatement. Ik denk dat ik hier net een beetje ben zoals het weer in Melbourne: je kunt vier seizoenen op een dag hebben en ik kan 20 moodswings op een dag hebben. Heb ik het niet naar mijn zin dan? Jawel. Hartstikke. Er zijn honderd redenen waarom ik dit zo weer opnieuw zijn doen. Er zijn er ook 50 waarom ik dingen anders zou doen de volgende keer. Maar dat is oké: dit is een learning process en dat wist ik van te voren.

Ik vind het maken van nieuwe vrienden in deze constante staat van halve awareness erg moeilijk. Het is heel erg vermoeiend om dag en nacht (in de eerste week althans…) geconfronteerd te worden met je tweede taal. Op de universiteit, in ons gedeelde appartement, in de stad, in de tram, op internet, in mijn boeken, letterlijk overal. En jullie weten hoe yours truly wordt als ze te weinig slaap heeft gehad. Ik weet dat in ieder geval wel.

En dat heb ik geweten. Ik was op een Beach Welcome Trip waar ik nog minder slaap had en waar ik het moeilijk vond om aansluiting te vinden bij anderen mensen. Dat is niet iets waar ik mij voor schaam, maar ook niet per se iets waar ik trots op ben. Ik word gewoonweg niet gelukkig van met alle winden meewaaien, ik ben niet zo flexibel als ik graag zou willen zijn in een groep van 170 nieuwe mensen en ik zat teveel in mijn eigen hoofd. Dat maakte me dan weer boos en oncomfortabel, want ik wilde liever wel gewoon een makkelijk mens zijn dan iemand die de hele dag maar liep te piekeren en te denken. Tot overmaat van ramp was de plek echt insanely beautiful maar wel een beetje in the middle of nowhere en was er niemand echt in staat om me door elkaar te schudden en me mijn plek te wijzen. Soms heb ik dat een beetje nodig en gelukkig heb ik vrienden die dat heel erg goed kunnen – maar die vrienden zijn in Nederland en niet in Australië. En we hebben een tijdsverschil van 8 uur, niet te vergeten.

In de eerste week had ik moeite met het meekomen in de social environment die er heerste. Er waren relatief weinig mensen op de campus of in mijn gebouw dus wanneer je ergens samen heen ging, ging je al snel met dezelfde mensen. Dat is denk ik prima als je iets minder ingewikkeld bent dan ik, maar ik kan zeker in een situatie als deze maar zoveel uur een sociaal en leuk meisje zijn en daarna word ik grumpy en gloomy.

Veel betere dingen

Hoe het dus met me gaat? Goed. Beter dan de eerste week. Dat heeft een aantal redenen. Ik moest mezelf de tijd gunnen om alles wat er hier op me af is gekomen te verwerken. Dat deed ik niet. Zoals bij zoveel dingen bleef ik gewoon (mentaal) door rennen en stond ik niet stil om in me op te nemen wat er allemaal gebeurd is. Ik ben in mijn eentje naar de andere kant van de wereld gevlogen. Ik heb 24 uur gereisd om ergens te komen – ik wist niet eens waar. De taal waarin ik communiceer beheers ik niet volledig. De cultuur in Australië is een aantal opzichten heel anders dan de Nederlandse. De mensen die ik ontmoet heb zijn niet vertrouwd en het duurt een poosje voor ze wel zo gaan voelen. Dat is oké. Dat weet ik nu.

Het gaat verder nog beter met me omdat het hier Orientation Week is en dat betekent dat er wat leven in de brouwerij komt. Mijn roomies komen langzaamaan binnen druppelen en er lopen steeds meer mensen op de campus. Er worden colleges gegeven over hoe de uni hier werkt, welke vakken ik zou moeten volgen en alle andere mogelijkheden worden aan me getoond. So far, so good: Deakin is echt heel tof en heel alles super goed geregeld. Ik kijk ook ontzettend uit naar het starten van mijn vakken. Op een van de DeakinCloud (te vergelijken met Blackboard maar dan veel beter) pagina’s is de docent zijn welkomstbericht begonnen met een meme van Grumpy Cat. They hear me. I hear them. Mag ik al beginnen? (Maandag!!!)

Verder? De foto’s volgen. Het duurde even voor de woorden terug waren. Het duurde even voor ik mezelf genoeg kon zijn om mezelf weer open en bloot op het internet te gooien. Lessen en angsten. Ze zitten hier allemaal in gebundeld en iets zegt me dat er nog velen gaan volgen. Nog een paar korte impressies.

Nog wat chaotische impressies

Koala’s zijn veel en veel te schattig voor wat ze doen. Niets in Australië is plat, ik vergeet steeds dat eigenlijk alleen alles in Nederland plat is. Het centrum van Melbourne is overweldigend. Alles is duur, maar de koffie is voor de prijs-kwaliteit verhouding veel beter (maakt het goed). Ik heb de was voor de eerste keer gedaan en op een verloren sok na is er geen reden om 112 te bellen. De Great Ocean Road was overweldigend mooi – en de gedachte dat ik er sowieso nog terug kom maakt me heel gelukkig. Surfen is awesome. Nee, opnieuw: AWESOME. Ik kon er niks van, maar wat maakt het uit. Het is hier inderdaad winter, zelfs dit nuchtere Nederlandse meisje heeft het koud. Het openbaar vervoer is hier goedkoper dan het thuis is (als ik moet betalen althans). Aussie slang is ontzettend ingewikkeld in een gesprek maar de hartelijkheid, de vriendelijkheid en het enthousiasme van iedereen maakt alles goed.

En o ja: jullie controlfreak is een beetje losser geworden. Ik heb al veel geleerd. De blogs zullen volgen.

Previous Post Next Post

You Might Also Like

9 Comments

  • Reply Stephaniesmolders.com 9 juli 2015 at 14:28

    Fantastisch! De manier waarop je alles beschrijft. Ik wil heel graag meer lezen. Ik denk dat je jezelf nog vaker gaat tegenkomen, maar dat is de bedoeling denk ik wel! Je gaat dat super doen!

    Liefs vanuit het ‘verre’ België

    • Reply Leonie 9 juli 2015 at 14:34

      Lief, dankjewel :) Ik denk het ook wel, maar ik denk ook dat daar in principe niets mis mee is. Maar dat neemt niet weg dat het nog wel moeilijk kan zijn en dat het erg unsettling kan voelen. Liefs terug vanuit Melbs :)

  • Reply Caro 9 juli 2015 at 14:46

    Mooi die eerlijkheid! Het is inderdaad echt niet altijd zo makkelijk, maar fijn dat het nu wat beter gaat! Geniet ervan!

  • Reply Kim 9 juli 2015 at 15:20

    Gaaf om weer van je te lezen. :)
    Ik vind het mooi hoe eerlijk je schrijft over al je ervaringen daar. Fijn dat je ook heel veel mooie dingen meemaakt. Geniet ervan. :)

  • Reply Eveline 9 juli 2015 at 22:05

    Ik heb altijd al iets willen doen wat jij nu doet, maar nooit de durf gehad om het te doen. Je ben zo eerlijk en open over alles wat je meemaakt. Ik bewonder je en volg je verhaal heel graag mee! Ik kijk al uit naar de volgende post.

  • Reply Sonja 10 juli 2015 at 11:56

    Wat leuk dat je zo openhartig durft te vertellen over je ervaringen. Ik denk dat ik hier veel aan ga hebben wanneer ik volgend jaar voor een halfjaar naar het buitenland vertrek, ik ben namelijk ook zo iemand die niet 24/7 sociaal kan doen. Die tijd voor mezelf ga ik dan ook vanaf het begin nemen, denk ik. Hopelijk lukt het jou nu ook beter de balans te vinden! Maar wat een goede, leerzame ervaring is dit joh. Ik ben heel benieuwd naar de rest van je verhalen, blijf je volgen! :)

  • Reply Naomi in Wonderland 11 juli 2015 at 08:32

    Ahhh ik kijk zo uit naar al je volgende blogs. Hoogstwaarschijnlijk omdat ik ook helemaal alleen in Australië aankom in oktober (en niet naar school ga daar dus hoe het zit m’n mensen te leren kennen, dat weet ik nog niet) dus blijf alles opschrijven :’) het komt vast heel goed en op zich ben je er maar anderhalve week, jetlag neemt veel tijd in beslag (8 uur verschil betekend normaal gezien ook echt 8 dagen voor je er over bent) dus komt sowieso goed!

  • Reply Naomi 13 juli 2015 at 16:36

    Oh Leonie wat schrijf je dit weer leuk!

    Het is altijd even wennen wanneer je uit je comfort zone gehaald wordt, maar iedereen voelt zich de komende tijd zo. Tot het moment dat je er niet eens meer naar omkijkt en alles gewoon weer normaal aanvoelt.

    Ik ben introvert maar toch ook weer heel sociaal maar dat is vaak voor korte duur. Ik kan net zoals jij op een gegeven moment helemaal kapot zijn van al dat socialiseren en dat is helemaal niet erg. Ik ging dan vaak alleen op stap en ontdekte de leukste dingetjes in Orlando. Als ik terugdenk dan zijn sommige momenten waarop ik alleen was nog leuker dan wanneer ik met een hele groep was. Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar goed… ik wilde het eventjes delen dat je niet alleen bent (en zo te lezen aan de reacties zijn er meer mensen die jou goed begrijpen ;) )

    Ik ben benieuwd naar wat voor avonturen je allemaal gaat meemaken. Heel veel succes de komende tijd! Zowel op school als in je sociale leventje ;-)

  • Reply Monique | WritingMonique 14 juli 2015 at 10:29

    Wat ontzettend gaaf! Ik vind het zo knap van je, de koala’s zijn zo schattig! Ik wens je heel veel succes de komende weken en kijk uit naar je komende artikelen :)

  • Leave a Reply