Wie mij volgt op mijn social media kanalen, heeft al gezien dat ik afgelopen weekend niet zo vrolijk en enthousiast was als ik normaal ben. Sterker nog: ik was op sommige momenten echt niet te genieten. Ik ben een beetje uit mijn hum en dat heeft ook zo automatisch zijn effect op mijn online présence. Ik wil echt wel heel graag bloggen, maar de woorden komen gewoon weg niet makkelijk uit mijn vingers.
En weet je? Dat is oké. Het is namelijk niet niets, deze fase van mijn leven waarin ik me op het moment begeef #zweefteef. Ik doe een studie die ik volgens mij eigen normen en waarden eigenlijk maar een beetje afraffel (confession), ik loop een stage waarbij ik constant buiten mijn comfortzone huppel, ik doe een onderzoekstraject waarbij ieder stapje nieuw en onbekend is. Om nog maar te zwijgen over het grootste avontuur van dit jaar. Vind je het gek dat je daar van gaat wiebelen?
Wiebelen
Ik ga er wel van wiebelen. En dat vind ik niet oké. Want het gaat (relatief) goed met mijn gezondheid, ik zit goed in mijn vel, ik doe dingen die ik leuk vind, ik kan de lekkerste latte macchiato’s in mijn eigen huis zetten, ik heb bijzondere mensen om me heen die me steunen, prijzen, helpen, en ik heb een veilige thuishaven. Hoe kan een mens nu sikkeneurig zijn als ze zoveel heeft?
Als je me vandaag iets vraagt dan is de kans groot dat ik met mijn hoofd ergens anders ben. Bij het nieuwe concept van mijn stageopdracht, bijvoorbeeld. (En jullie nieuwsgierige aagjes hoeven niet te vragen waar we mee bezig zijn, you wait and see). Of bij de te ontwerpen workshop voor één van mijn vakken. Maar voornamelijk: bij Australië.
Ik verwacht van mezelf dat ik al deze nieuwe, onbekende, moeilijke en soms enge dingen doe zonder een kik te geven. Dat ik naar een afspraak ga met iemand die ik niet ken, zonder me een seconde onzeker te voelen. Dat ik de site van Deakin University afstruin naar alle belangrijke data, zonder ook maar een moment te denken: O GOD, WAT HEB IK MEZELF AANGEDAAN?
Onrealistisch
En zo’n masker dragen, jezelf voorhouden dat je alles wel aankan en dat alles vanzelf op zijn pootjes goed komt? Dat gaat. Voor even, althans. Maar inmiddels breekt het me op. Ik vind de dingen die ik doe allemaal écht heel leuk (laat dat even duidelijk zijn), maar het is wel onrealistisch om van mezelf te verwachten dat alle veranderingen zonder slag of stoot gaan.
In onrealistisch zijn ben ik meestal niet zo goed. Als er iemand is die de dag door grote beslissingen en opmerkingen aan het bagatelliseren of relativeren is, dan ben ik het wel. Maar hierbij gaat dat niet. Het is namelijk niet ‘zomaar even iets’ om naar de andere kant van de wereld te vliegen. Er te gaan wonen. Voor vier maanden op z’n minst. Om je hele vertrouwde wereldje achter te laten en geen idee te hebben waar je precies terecht in gaat komen. Hoeveel vertrouwen ik er ook in heb dat het goed komt, het is toch niet meer dan logisch dat ik dit niet 1-2-3 aan kan?
Dus ja, bij dezen een peptalk voor mezelf en voor jullie: verandering is moeilijk. Verandering is prachtig. Het doet je groeien, het opent je ogen en het laat je stralen. Het leert je iets over de mooie dingen, en over de minder mooie dingen. Het leert je iets over je omgeving, over je vrienden en je familie, maar vooral over jezelf. Soms leert het je confronterende dingen en soms leert het je alles dat je onbewust al wist. Verandering is oké.
Stop fighting change, there’d be no butterflies without it.
10 Comments
Verandering is zeker niet altijd makkelijk, net als continue buiten je eigen comfort zone stappen (of dat uberhaupt al doen) en telkens maar nieuwe avonturen aan gaan. Daar hoef je niet altijd juichend voor te gaan staan of alleen maar blij van te worden, om er toch van te groeien. Dat is soms toch ook heel moeilijk?! Weet je, ik kan me nog herinneren dat ik onderweg was naar de stad in China waar ik een half jaar zou gaan wonen, en tijdens een tussenstop met het vliegtuig in huilen ben uitgebarsten midden op het vliegveld. Onder het mom van: what the hell ga ik nu doen! Toen was dat heel naar, maar nu kijk ik er best trots op terug. Verandering is moeilijk, maar het maakt je als mens sterk om daar niet van weg te lopen :-) You can do this!
Verandering is zeker niet makkelijk. Maar het is ook absoluut niet slecht. Dat je straks jouw vertrouwde wereldje achterlaat, geeft alleen maar aan hoe erg je op dit moment aan het groeien bent. Je bent jezelf aan het ontwikkelen en ontdekken en daar hoort verandering nu eenmaal bij. Het is niet gek dat je het soms dan even niet weet. Maar dat komt allemaal vanzelf wel weer goed. Anders ga je dit echt niet doen hoor :)
Ah wat vervelend even. Verandering kan heel moeilijk zijn, maar het is niet per se iets negatiefs. Straks vallen alle (puzzle)stukjes weer op zijn plek en kan je gewoon weer door het leven zonder te wiebelen.
Mooie peptalk, knoop je hem goed in je oren? Jij powerchick dat je er bent, jij kunt dit. Het concept wordt tof en je hebt een briljante input. Je gaat een fantastische tijd hebben aan de andere kant van de grote ronde bol, een tijd die niemand je ooit nog af kan nemen. Adem in, adem uit en glimlach. Alles komt goed, echt!
Superherkenbaar en helemaal waar! Soms voelt het alsof je verliest als je dat toegeeft, maar eigenlijk win je juist (: Zet ‘m op!
maar ik ben trots op je leo, jij maakt keuzes waar vele een voorbeeld aan mogen nemen!!
Wat een mooi stuk! Super dat je zo open en eerlijk bent. Net als vele anderen herken ik dit ook maar al te goed.
Goed geschreven! Heel herkenbaar ook!
Ik heb net je nieuwste blog gelezen en ik snap wel dat je een beetje gedemotiveerd bent als je je studie en stage niet zo leuk vindt en het idee hebt dat je steeds op je tenen moet lopen.
Er is gewoon heel veel gaande nu dus dat doet wat met je. Hopelijk gaat het als je stage af is en je in het buitenland zit weer wat beter met je en ga je weer plezier krijgen in het bloggen :)
Er is inderdaad best wat gaande, maar het is niet waar dat dat komt doordat ik mijn studie en stage niet leuk zou vinden :-) Het is voornamelijk dat ik veel nieuwe en spannende dingen ga doen die me een beetje aan het wankelen brengen, maar wat ik doe vind ik wel heel erg leuk! Toch bedankt voor je lieve comment :)