Ja, dag, hi, hallo. Ik weet dat ik mijn vorige blog ook zo begon – een blog dat ik inmiddels meer dan vier jaar geleden schreef en waarin ik dacht dat ik weer een poosje zou bloggen. Dat deed ik niet. Het kan verkeren. Ik weet niet waarom, maar waar schrijven vroeger een uitlaatklep was die vanzelfsprekend en makkelijk voelde, veranderde dat de afgelopen jaren toen het niet alleen hobby, maar ook werk werd. Alsof de woorden die ik schreef te veel zwaarte kregen nu er oordelen konden volgen, nu er mensen waren die ik dagelijks in de personeelskamer zie, die ik een blik in mijn hoofd had gegund. Ik schreef wel een stuk over mijn prachtige beroep in de tussentijd, maar plaatste dat op – het door mijzelf verfoeide – LinkedIn. De laatste keer dat ik inlogde in WordPress is inmiddels zo lang geleden dat ik niet eens meer lijk te weten hoe het systeem werkt en ik een beetje kribbig word van alle moderne foefjes in mijn editor. Is het dan geen tijd om die website – waar ik immers wel jaarlijks voor blijf betalen – dan gewoon een keer gedag te zeggen? Is het geen tijd om los te laten en verder te gaan?
