Getting personal, Website

Als je eigen blog voelt als een te klein geworden jasje

Uit m’n hum, dus. Zoals ik jullie eerder al vertelde. De grootste reden daarvan had ik al gevonden en kon je tussen de regels door wel lezen: de veranderingen van aankomende tijd doen mijn zekerheid een beetje wankelen. Om te groeien moet je immers dingen doen die je nog niet eerder hebt gedaan. En om dingen te doen die je nog niet eerder hebt gedaan moet je spannende, nervewracking, enge of onverwachte situaties meemaken. Fair enough, al moet ik daar even aan wennen.

En toch ben ik nog steeds niet helemaal volledig mezelf. Ik ben nog steeds weinig productief, weinig creatief (een hele goede indicator), snel geërgerd en geïrriteerd en ik wil het liefst iedere dag meteen na het opstaan weer mijn bed in duiken. Het zal toch niet weer die verrekte schildklier zijn…?

Je hart volgen
Ik heb geen idee hoe het met mijn schildklierwaarden staat. Als ik mijn vlindervormige orgaantje ervan had verdacht met mijn energielevels te spelen was ik al lang even langsgewipt bij de dokter. Dus nee: met de gezondheid is alles goed.

Wat het dan is? Het heeft iets te maken met je hart volgen. Niet per se in doen wat je leuk vind, maar in bij jezelf blijven. Groeien. Sterker worden. Beter worden. Jezelf beter leren kennen. De blogs over je hart volgen in de blogwereld schoten de afgelopen week als paddenstoelen uit de grond. Degene die er wat mij betreft met kop en schouders bovenuit stak was toch echt wel die van Laura. (En nee, er staat niet in mijn stagecontract dat ik alles moet delen en overal enthousiast over moet zijn. Je zou het wel denken, hè?).

Deze blog deed me echt even zwijgen. Voordat ik Laura echt kende wees ik al eens eerder op een artikel van haar dat een appèl deed op mijn vermogen om speechless te zijn. Omdat er soms niet meer woorden nodig zijn om je te beseffen wat je graag wilde horen; omdat je het soms van een ander moet lezen om te beseffen wat je wil.

Blogwereld
De blogs van de ladies die ze benoemt in haar artikel gaan voornamelijk over het bloggen. Het wel of niet full-time bloggen, het wel of niet volgen van de commercialisering die in mijn blogonderzoek zo centraal staat (bonuspunten voor mijn observatie!). Het gaat over groot en klein zijn, over dat wel en niet willen en over bij jezelf blijven. En dat laatste blijkt verdomde moeilijk. Nu is dat voor het bloggen (weinig samenwerkingen) niet zo op mij van toepassing. Een dilemma als dit is natuurlijk universeel toepasbaar en daar komt dan opeens wél veel herkenning om de hoek kijken.

Groot en klein
Tijdens mijn stage zie ik hoe het is om een groot blog te hebben. Hoeveel werk er in gaat zitten wanneer je van je hobby je beroep maakt en hoeveel mensen van je verwachten. Hoe moeilijk het is om je eigen waarden na te streven en hoe de rest van de wereld al die moeite alleen maar omzet in cijfertjes, data, geld.

Vroeger (goh, dat mooie oude golden oldies blogtijdperk), had ik altijd de ambities om HEEL groot te worden. Heel goed en vooral heel veel bezoekers te trekken. Wat leek me dat tof! Inmiddels ben ik van wel van gedachten veranderd. Ergens vorig jaar ontstond er al een keerpunt: ik wilde niet per se GROOT zijn, ik wilde vooral ergens heel erg GOED in zijn. Een belangrijke stap denk ik, want met opvallen zonder iets te kunnen kom je in je leven niet erg ver. En dus besloot ik dat ik liever heel erg groot in iets kleins wilde zijn en kwaliteit wilde leveren dan veel bezoekers wilde hebben.

Ik weet namelijk echt wel hoe ik een artikel schrijf dat door veel mensen gelezen wordt en dat goed gevonden wordt door Google. Wie denkt: jeetje, Leo, zo arrogant!11!! wijs ik er graag even op dat dat namelijk mijn studie is. Mijn studie is erop gericht om zo doelgericht mogelijk te leren communiceren, om overtuigende en leesbare teksten te schrijven en om de doelgroep precies in kaart te kunnen brengen. Maar tijdens mijn hobby wil ik gewoon schrijven, alles van me af gooien, delen, bloggen.

Als je eigen blog als een te klein jasje voelt
Ik investeerde in december heel erg veel tijd in een zeer uitgebreide blogreeks met grote artikelen, veel informatie, veel woorden. Dat zag ik aan mijn bezoekers. Jullie kwamen massaal iedere dag een kijkje nemen wat voor een digitale versnapering er nu weer online stond. Daarmee groeide bij mij de inzet, het is immers leuk om te zien dat wat je bedacht hebt ook daadwerkelijk aanslaat. ‘Yay! Het gaat zo goed met mijn blog!’ was dan ook de gedachte waarmee ik het nieuwe jaar in ging.

Ik ben – en ik was – zeker weten wel trots op mijn blog, maar het is een verkeerde opvatting dat Sleeping Lion een weerspiegeling zou zijn van mijn kwaliteiten en professionaliteit. Dat is namelijk iets dat me de laatste tijd steeds vaker werd gevraagd als het ten sprake kwam en mensen de url wilde weten. Ik voelde me dan verplicht daar bij te melden dat het niet zoveel voorstelt, dit zooitje hier.

Dat is namelijk ook oprecht mijn mening over mijn site. Het is een gewone een gezellige rommelzolder. Eentje waar je je maar naar toe moet gaan na een lange dag en met een kop thee en koekje bij de hand even bij kan komen. Een plek waar je kunt lezen over de verhalen van een studente, van een ambitieuze jonge vrouw met te weinig tijd (iehhh ik word oud!) en waar je hopelijk iets wijzer van wordt. Waar je even om moet glimlachen of even door stilstaat in de drukte van de dag. Maar mijn blog is niet de plek waar een toekomstige werkgever maar eens moet gaan kijken wat ik voor hem of haar in petto heb. Met die gedachte ben ik het ook nooit begonnen.

En ergens vind ik dat jammer. Ergens voelt het alsof ik daarmee niet het volledige potentieel haal uit Sleeping Lion, uit mezelf, uit mijn schrijfkwaliteiten; uit een online portfolio. Aan de andere kant vind ik het eigenlijk ook wel prima. Bloggen is een hobby. Sleeping Lion is net zoiets als een volleybal: het onderdeel dat je nodig hebt om de hobby uit te voeren. En toch voelt het alsof dit onderdeel niet meer bij mij past, niet meer klopt bij de groei die ik door heb gemaakt of de dingen die ik nu doe en ga doen.

Authenticiteit
Als ik iets heb geleerd van mijn blogonderzoek tot nu toe dan is het dat er één key ingredient is in de strategie van een goede blogger, online influencer en zelfs merk: authenticiteit. Maar als het voelt alsof je uit je jasje bent gegroeid en je blog niet meer bij je past, dan kloppen deze twee dingen niet. Na een lange brainstorm heb ik dan ook besloten om het oude jasje af te schudden en op zoek te gaan naar een beter exemplaar. Een wat professioneler exemplaar dat ik wel met trots durf te tonen en dat jullie hopelijk nog liever zullen bezoeken.

Ik heb me deze week meermaals hardop afgevraagd wanneer mijn blog verworden is tot zo’n ding waar ik 24/7 mee bezig was. Het antwoord was eigenlijk vrij simpel: zodra ik dat toeliet. En nu is het tijd om alle negatieve energie die ik daarbij voel om te zetten in iets positief, iets inspirerends, iets nieuws. Iets dat beter bij mij past en hopelijk ook beter bij jullie.

Opluchting
Stom is dat, hè? Dat je zo wakker kunt liggen van de keuzes die je maakt tijdens je hobby? Ik heb het gevoel dat hoe meer ik leer over mijn hobby, hoe minder deze als vrijetijdsbesteding gaat voelen. Dat is niet goed. En daarom sla ik een nieuwe richting in. Ik hoop natuurlijk van harte dat jullie me toch zullen blijven volgen en dat we samen Sleeping Lion een nog leukere plek gaan maken. Ik hoop ook dat ik met dit verhaal iemand heb kunnen inspireren dat sommige keuzes eigenlijk allang voor je bepaald zijn als je erg diep in je hart kijkt. En dat het soms beter is om groot te zijn in kleine dingen, dan klein in grote schreeuwerige en opvallende dingen.

De plannen zijn terloops al op Twitter voorbij gekomen, maar voorlopig hou ik jullie nog even in spanning. Er moet eerst (weer!) een nieuw blog design gemaakt worden en ik heb er helemaal zin in. Gelukkig maar, want met zo’n enorme block op mijn creativiteit komen we nergens!

Fijn weekend leuke lezers <3 Zijn jullie nieuwsgierig? Raden is toegestaan! All photos from this source.

Previous Post Next Post

You Might Also Like

21 Comments

  • Reply Hangry Bookworm 27 februari 2015 at 18:00

    Heel, heel mooi. En waar. Goed geschreven ook. Ben erg benieuwd wat Het Nieuwe Sleeping Lion wordt. Spannend!

    • Reply Leonie 28 februari 2015 at 10:02

      Ik ben zelfs ook heel erg benieuwd, hahaha! Dankjewel :-)

  • Reply Francis 27 februari 2015 at 18:15

    Ik ben zo’n stiekeme volger van je site, die niet of nauwelijks reacties achterlaat, haha! Maar nu dan wel, want ik vind dit zo’n lief en oprecht stukje. Knap dat je zo eerlijk en open durft te zijn tegen je volgers. Ik denk dat het ’t allerbelangrijkste is, dat jij jezelf prettig blijft voelen bij je blog en als dat is door gewoon even niks te posten, dan moet je dat gewoon doen. De mensen die jouw website graag zien, blijven toch wel en willen liever fijne stukken, dan stukjes waar je zelf niet achterstaat. Ik ben zeer benieuwd naar je nieuwe plannen :)

    • Reply Leonie 28 februari 2015 at 10:09

      Aaaah, wat leuk dat je het stille lezers drempeltje over bent geklommen om wat achter te laten. Ik vond het niet zo moeilijk om dit blog te schrijven, hoor. Ik vond het moeilijker om onder woorden te brengen wat ik voel en waar ik tegenaan loop. Natuurlijk blog je in eerste instantie voor jezelf, maar ik weet dat er inmiddels heel wat mensen meelezen die ik niet zomaar BAM een nieuwe site voor kan zetten. Dat zou raar zijn en dat zou nergens op slaan. Hey, reageer je voortaan wat vaker? Vind ik leuk!

  • Reply Jenn 27 februari 2015 at 22:06

    Goed geschreven, ik ben benieuwd!

    • Reply Leonie 28 februari 2015 at 10:08

      Yay! Dankjewel voor het enthousiasme :-)

  • Reply Silvana 27 februari 2015 at 22:17

    Wat een mooi artikel! En heel erg waar. Ik ben van mening dat het enorm belangrijk is dat je bij jezelf blijft als je blogt en vooral over de dingen schrijft die jij zelf leuk vindt. Iets online zetten omdat het moét vind ik ik zelf nooit oke, dat voelt op de een of andere manier niet goed. Kwaliteit boven kwantiteit, zeg ik altijd maar! (: Ik ben súper benieuwd naar de vernieuwingen op Sleeping Lion (al vond ik het zoals het is ook al een dikke 10)!

    • Reply Leonie 28 februari 2015 at 10:07

      Ik heb hier sowieso nooit iets online gezet omdat het moet of over dingen geschreven die ik niet leuk vond, maar het is hier zo’n ongestructureerd zooitje! En ik merk dat ik structuur gewoon echt heel fijn vind om andere blogs en in mijn leven (zoveel te doen!!) en dat jullie daar misschien ook meer aan hebben. Hoop inderdaad ook dat het nog meer kwaliteit wordt! En ah, wat lief, dankjewel :-) Ik vind jouw blog ook een dikke 10! [/slijm]

  • Reply Mandy 27 februari 2015 at 22:40

    Klinkt alsof je weer frisse inspiratie en energie hebt en dicht bij jezelf durft te blijven. Ben heel benieuwd!

    • Reply Leonie 28 februari 2015 at 10:04

      Ja! Dat werd tijd hoor, ik was een beetje creatief dichtgeslibd.

  • Reply Elsbet | La Vie Pure 27 februari 2015 at 23:02

    Ik ben ook wel benieuwd ;)

    • Reply Leonie 28 februari 2015 at 10:03

      Nog meer nieuwsgierige aagjes!

  • Reply Dina 28 februari 2015 at 09:02

    Ik ben heel erg benieuwd meis. Als je maar doet wat goed voor jou voelt!

    • Reply Leonie 28 februari 2015 at 10:02

      Doe ik! Maar het duurde even voor ik de oorzaak van dat slecht zittende velletje had ontdekt.

  • Reply Rosanne 28 februari 2015 at 10:56

    Ben benieuwd, Leonie! Frisse moed en wilskracht is zo fijn. Hou het vast en maak er mooie dingen mee. :)

    • Reply Leonie 1 maart 2015 at 10:30

      Dat ga ik zeker proberen!

  • Reply Nicky 28 februari 2015 at 11:24

    Om te groeien moet je uit je comfortzone durven te stappen. En durven springen in het onbekende. Absoluut niet gemakkelijk, maar mits de juiste instelling wel een geweldige keuze! Succes!

    • Reply Leonie 1 maart 2015 at 10:32

      Precies! Een beetje de strekking zoals mijn vorige blog, maar dat gold meer op alle aspecten van mijn leven. Mijn blog moet dus maar mee de onbekende zone in en dan zullen we wel zien wat er van komt :-)

  • Reply Anouk 1 maart 2015 at 12:12

    Heel mooi geschreven stuk Leonie, prachtig zelfs. Het is moeilijk. Je hart volgen, bij jezelf blijven, groot klein of klein groot… het zijn beslissingen die je (het lijkt wel) moet nemen tegenwoordig. Man, wat hou ik van die onbezonnen tijd dat het voor ‘de leuk’ was. Om je hart te uiten en om het te doen wanneer het goed voelde en als je tijd had. Dat kan nog steeds… natuurlijk, maar toch ook weer niet zeg maar. Ik ben heeeeel benieuwd. HEEL.

  • Reply Zina 1 maart 2015 at 21:18

    Ik heb echt GEEN idee wat je gaat doen (ik ben daar zo slecht in), maar ik ben wel HEEL benieuwd! Maar ik blijf je sowieso volgen want ik vind je super inspirerend <3

  • Reply Daan 4 maart 2015 at 23:25

    Ik ben erg benieuwd!

  • Leave a Reply