Naast dat ik vorige week slaagde voor mijn VWO met mooie cijfers, deed ik nog iets spannends. Niet levensgevaarlijk, maar voor iemand die het niet zo op kappers heeft, werkte het toch wel een beetje op de zenuwen: ik knipte 35cm van mijn haar af. “Wat, zomaar?! Waarom zou je dat doen?” zijn vragen die ik meerdere keren heb gehoord. “Om mijn haar te doneren voor meisjes die het harder nodig hebben,” is daarop mijn antwoord.
Wennen
Het is enorm wennen, zo’n kort koppie. Hoe kort het is valt trouwens nog wel mee, zoals je op mijn instagram misschien al gezien hebt, maar als je al elf maanden aan het sparen bent geweest en aan lang haar gewend bent geraakt, is het een halve cultuurshock. Ik vind het wel heel leuk staan en er zijn wel meer voordelen aan, maar ik heb ook mijn lange lokken inmiddels al wel gemist. (Vooral op bad hair days, dan is een vlecht wel zo easy en die kan ik niet meer maken).
Sorry voor de overenthousiaste foto, ik ben de slechtste selfie fotograaf die je kent. Maar ja, alles voor tha blog ;)
Opsturen
Op het moment dat ik dit schrijf, moet ik de vlecht nog opsturen. Ik weet niet zo goed hoe ik dat ga doen, want ik heb er 1) geen zin in dat mijn pakketje kwijt raakt (en ik vertrouw de post de laatste tijd niet zo) en 2) ik wil niet alles voor niets gespaard hebben. Ik moet nog wel een briefje schrijven dat ik bijvoeg, maar ik vind het best moeilijk te bedenken wat dan precies. “Hallo, hierbij schenk ik mijn haar, dat van mij groeit immers toch wel weer aan en de patiëntjes hebben dat geluk niet?” Bitter.
Dapper
Meerdere malen heb ik gehoord dat het zo dapper is dat ik er zo’n 35 cm af heb durven te knippen. Ik zal niet ontkennen dat ik zweethandjes had – zie eerdere kappersangst – maar zo eng is het nu ook weer niet. In het ergste geval bevalt je nieuwe kapsel je niet. Voor die meisjes, zeven, acht, tien misschien, die horen dat ze kanker hebben is er geen keus: weet je wel zeker dat je aan de chemo wil, misschien word je wel kaal…
Doneren
Voor wie het zich afvraagt, dit blog is niet in samenwerking met Stichting Haarwensen geschreven, maar puur gebaseerd op mijn mening. Als ik een bucketlist had gehad, had mijn haar doneren er absoluut opgestaan en ik blij dat ik het nu kan doorstrepen. De kans is groot dat mijn haar nooit meer zo lang zal worden en precies daarom wilde ik het nu doneren. Het is dankzij die kapster in september, die een klein zaadje in mijn hoofd plantte dat ik ook daadwerkelijk de schaar erdoorheen heb gehaald. Dat hoop ik nu te doen voor alle goudlokjes onder mijn lezers: heb jij het geluk dat je haar zo lang kan worden? Denk er dan eens over na om je haar te doneren en een paar zieke meisjes gelukkig te maken.
11 Comments
Zo lang als jouw haar wordt mijn haar niet, helaas. Ik ben nu wel aan het sparen. Ik heb het al twee keer in mijn leven tot op mijn schouders laten knippen. Als ik dat weer een keer zou doen, dan wil ik het ook doneren, mits het lang genoeg is. Maar de laatste keer had ik zo’n spijt van het afknippen (27,9cm) dat ik het de komende paar jaar niet meer doe!
Super toevallig dat ik dit tegenkom! Over een weekje knip ik er ook 25 cm af voor stichting haarwensen!
Wat goed dat je dat hebt gedaan! Het is inderdaad zo dat bij jou het ergste kan zijn dat je niet tevreden bent over je nieuwe kapsel, voor die kindjes is het veel erger. Toch vind ik het knap dat je het hebt gedaan, er zijn niet veel mensen dit dit zouden doen!
Helaas is mijn haar te doen om het zo lang te laten groeien en dan eventueel te doneren. Respect, en je nieuwe kapsel staat leuk :)
Wat goed dat je je haar hebt gedoneerd!
wat stoer dat je dat doet!
Hé, die foto is juist heel leuk hoor! Maar staat je érg goed. Gaaf dat je op die echt iets kan betekenen voor mensen die het nodig hebben. Mijn haar is inmiddels zo doodgeblondeerd dat ze er niets meer aan zouden hebben, anders had ik m’n haar ook lang laten groeien om het daarna weer af te knippen. Ik vind het altijd zo leuk om van lang naar kort haar te gaan, zo’n verschil ineens :D Hoewel ik het de laatste paar jaar toch wel ietsje langer houd, is inderdaad wel handig dat je even snel een knotje of staart kan maken tijdens een bad hair day.
Wauw wat gaaf dat je dit doet! Ik ken een jongetje van 11 die dit ook doet. Zo lief! Als mijn haar echt lang kon worden had ik het ook een keer gedaan. :)
Wauw dat is echt een mooi gebaar dat je doet! Toen ik in het 2de middelbaar zat ( z’n 7 jaar geleden al) was er een leerkracht en zij ging haar haar ook doneren.
Amai, chapeau, ik vind het korte haar echt een pak beter eerlijk gezegd!
Wauw, gaaf dat je dat hebt gedaan!