Bron edited by me
Wij vieren dit jaar geen kerst met cadeautjes onder de boom. Deden we vorig jaar wel, was hartstikke leuk en fijn enz. Maar voor het zover was, kwam daar eerst nog de hamvraag. Wat wil je eigenlijk hebben? Wat heb je nodig? Wat vind je leuk om te krijgen?
En het antwoord? Geen idee. No clue. Zero. Nada. Noppes. Jullie wel?
Ik weet het nooit, niet bij verjaardagen, niet bij examenslagendiplomapropedeusecommunie-uitreikingsdagen, niet bij Sinterklaas, niet bij kerst. Maar wel alle andere driehonderzoveel dagen van het jaar. Dan is het lijstje best wel lang. (Zoute korrels zijn hierbij aangeraden, just to make sure).
Met stip op nummer 1: TIJD.
Tijd om mijn boeken (inmiddels 17 stuks, het wordt echt een beetje te gek) uit te lezen. Tijd om boeken te reviewen. Om websites te knutselen. Om mijn layout onder handen te nemen. Om gewoon een paar uur niets te doen. Naar het plafond te kijken. Om fictie te schrijven. Om een verhaal (de teller staat op 63 kantjes) af te maken. Ja. En wat doe ik?
Ah, joh, ik neem gewoon nog wat meer hooi op mijn vork. Doe nog eventjes dit hier en zus daar. Kan toch allemaal wel? (Kom niet aan met ‘ja maar, je moet prioriteiten stellen’ want, je moet maar eens een dag mij zijn en dan zul je zien dat het zo niet werkt, hoor).
Dus op nummer 2: Een mannetje/vrouwtje/engeltje/duiveltje/nijn/koala die/dat tegen me zegt: KAPPEN, LEO. JE DOET TE VEEL.
(Ben ik de enige? Nee hé? Who’s with me?)
Lekker cliché op nummer 3: Dat niemand waar ik van hou shit over zich heen gestort krijgt. Dat er geen mensen dood gaan. Dat er geen dikke rampspoed is. Dat niemand z’n baantje kwijtraakt of de studie niet haalt. Gewoon een lekker smooth jaar. Alles gentle en gezellig en fijn. Utopie? Ik vrees van wel.
Nummer 4: Dat ik naar Australië mag. Er zit alleen al genoeg tijd in de brief en in het uitzoeken van de leukste cursussen om het niet nog een keer te willen doen. Natuurlijk is dat een flutreden om er naar toe te moeten. Ik schreef drie kantjes lang waarom ik er wel heen zou moeten, maar dat zal ik jullie niet aan doen. Het lijkt me gewoon zo leuk. De taal, de mensen, de cursussen (een cursus Travel Writing: are you kidding me?!), het land, de cultuur. Yes, please, doe me deze even <3
Bron edited by me
Op nummer 5: Een full-frame camera. Ja sorry, sinds ik die van Sabine (op deze dag) in mijn handen heb gehad, met haar prachtig lens (30-70 mm dacht ik) kan ik aan niets anders meer denken. Goed excuus toch voor als je in het buitenland gaat wonen?
Nummer 6: Dat de rest van de wereld ook geen shit over zich heen gestort krijgt. En dat mensen leren van de fouten die ze maken. Dat ze iets minder ezel zijn als dat ik altijd ben. Dat allemaal samen. Utopie numero 2? Nee joh, laat me niet lachen. (Duh).
Nummer 7: Humor. God, wat lijkt het me fijn om mensen aan het lachen te kunnen krijgen. En dan niet met zelfspot – daar zit geen klasse in.
Nummer 8: Ik ben geneigd hier neer te zetten: een schildklier die never meer moeilijk doet, maar ga het toch niet zeggen. Het is nu eenmaal zo dat dingen bij mij nooit 1-2-3 gaan. Daar leer je van, daar groei je van. So be it. Maar als ik dan toch iets mag wensen: dat het niet 2 jaar duurt voor ik kan gaan afvallen. Ik wil nog steeds ooit een gezond gewicht bereiken. En als ik een beetje daarvan al zo snel mogelijk kwijt kan raken, dan teken ik daar voor.
Nummer 9: Een fijn onderzoek van mijn Honours project. Ik doe er wel heel luchtig over en zo, maar er zit stiekem hartstikke veel perfectionisme onder dat dikke olifantenhuidje. Ik wil het gewoon Heel Erg Graag Goed – nee, Beter dan Goed – doen. Een tien, zeg maar. En dat iedereen dan steil achterover klapt en dat iemand me dan benadert en zegt: “Goh, kom je bij ons spreken over je onderzoek?” Nee, ok, niet zo ver. Er zijn al wel twee mensen geweest die gevraagd hebben of ik zodra het af is, erover op hun sites wil schrijven. Woe, gaaf! Maar het zou wel leuk zijn toch? Als ik mag spreken ergens op een event? (Het contactformulier is hierboven, voor wie ik nu op ideeën heb gebracht). Ik rond het pas af in 2016, dus zo ver is het nog niet haha. I’ll keep you updated ;)
Nummer 10: Dat de mensen in de wereld stoppen met ruzie maken. En dat die gekke enge epidemieën van ziektes verdwijnen. En dat ik soms wat minder lui was. En dat ik van schrijven niet zo’n rugpijn kreeg. En dat iedereen gewoon in een rijk en fijn land geboren zou mogen worden. Dat de westerlingen iets zouden leren van de derdewereld landen (de dankbaarheid daar, gosh). En. Nou ja. Misschien moet ik wensen voor een iets minder idealistisch hart? Tja.
Wat staat er op jouw (materialistische) wensenlijstje voor 2015?
4 Comments
Ja ik wens met je mee hoor! ;)
Gelukkig heb ik nog wel tijd om af en toe een boek te lezen, maar die tijd moet je ook echt nemen om te ontspannen. Dus zeg af en toe tegen jezelf: oke nu ga ik een avondje mijn telefoon en laptop wegleggen, ga ik met een kop thee op de bank lekker lezen.
Fijne feestdagen alvast!
Mooi dat je wensenlijstje juist bestaat uit niet-materialistisch dingen! Ik zou ook wel iets meer tijd willen en meer vrijheid en geld om te kunnen gaan en staan waar ik wil (als in een halfjaar in Australië rondhangen bv) en vrede op aarde <3 Als iedereen gewoon lief tegen elkaar gaat doen zijn die oorlogen ook niet meer nodig.
De meeste dingen zouden ook op m’n lijstje staan ;) Nou jaaaah, geen klasse in zelfspot?? Vind ik toch de fijnste vorm van humor :) Nu zie ik mezelf ook niet als een type met veel klasse, dat scheelt.
Nou, doe mij ook maar wat meer tijd, I NEED THAT. En verder wil ik eigenlijk eens wat minder willen :’) Gewoon, tevreden zijn met dingen in plaats van altijd maar beter en meer en sneller te willen.