Struggles: loslaten en afvallen

Al de hele dag heb ik geprobeerd de normale gang van zaken weer op te pakken, maar ik heb er moeite mee. MH17 heeft zich aan mij vastgegrepen en ik heb er moeite mee om het los te laten. Het nieuws volg ik op de voet en een constante overload aan informatie komt via Twitter iedere minuut binnen. Inmiddels staat mijn siteblocker aan. Als ik nog één lichaamsdeel in en vreemde positie zie liggen, slaap ik denk ik niet meer. Het voelt dan ook nutteloos om te bloggen. Ik had wel wat te vertellen, over mijn WW-avontuur weliswaar, maar ik deed het niet. Na een intern conflict van een dag lang, heb ik uiteindelijk besloten toch wat te typen omdat jullie hier ook niet komen om al mijn zielig gemauw te lezen, maar om iets waardevols te vinden. (Ik waarschuw maar vast dat dit een blog wordt van flarden losse informatie, want de structuur is kwijt vandaag).

Loslaten is altijd een moeilijk dingetje geweest voor mij. Ik kan me echt enorm druk maken om dingen die het eigenlijk niet waard zijn of juist om dingen die het wel verdienen. Ik kan het afvallen moeilijk loslaten. Dat het niet lukt. Dat het niet wil. Dat ik er misschien iets meer moeite voor moet doen. En in de vakantie is het helemaal een uitdaging.

Vreemd genoeg, heb ik al een week of meer geen Propoints meer geteld. Over loslaten gesproken: dat was vrij makkelijk. Ik merkte al snel dat tellen iets is dat je structuur biedt, maar dat niet werkt als je dagen niet gestructureerd zijn. En dat zijn dagen in een vakantie nou eenmaal niet. De afgelopen vier dagen waren lummel dagen, waarin ik wel wat kilometers gefietst hebt maar de hitte van 36 graden was niet bepaald bevorderlijk voor verdere beweging. Ik lag op bed (koel) en ik las een boek, ik schreef een boel en ik spendeerde veel te veel tijd met het nieuws volgen. Ik moet zeggen dat een vliegtuigramp ook behoorlijk veel met me heeft gedaan.

Dus ja. Of ik afgevallen ben? Ik weet het niet. De kans is klein. De weegschaal heb ik bewust vermeden omdat ik niet panisch op dat ding wil staan. Ik weet wel dat ik iedere dag minstens 1 taartje/ijsje/anders zoets op heb en dat ik veel meer zin in suiker had dan toen het goed ging (en ik bijna de -2,5kg aan had getikt!). Het kan ook niet altijd goed gaan, maar ik word hier loom van. En dat houdt in dat ik weinig gedaan krijg, terwijl ik wel serieuze plannen had om mijn vakantie productief te maken.

Morgenvroeg ga ik gelijk naar de sportschool en een beetje ritme terug gooien in mijn vreemde eetpatroon. Ik zal ProPoints tellen en ik zal zaterdag een post online zetten over de weegdag woensdag. Een beetje ritme zal vast ook wat rust brengen in mijn hoofd, zoals dit van me afschrijven dat ook doet.

Ik hoop dat iedereen begrijpt dat ik me heel dubbel voel over het schrijven van dit blog en dat jullie begrijpen dat ergens ook wel weer iets wilde publiceren. En ik hoop oprecht dat er niemand is die dit leest en die zich hieraan stoort, maar mocht je dat toch doen: voel je vrij om dat te uiten, want daar sta ik open voor.

De winnares van de winactie zal ik morgen bekend maken, dus hou je mail in de gaten!