Als ik over mijn hobby praat, heb ik er de laatste tijd steeds meer moeite mee om te vertellen dat ik in mijn vrije tijd een blog bijhoud, of erger: dat ik een blogger ben. Ik zeg liever dat ik schrijf, dat ik bezig ben met web design en met communicatie, met stage lopen en met een onderzoek opzetten. Ik zeg liever dat ik een schrijver ben die online schrijft en dat ik verzot ben op social media. De term blogger heeft namelijk de laatste tijd voor mij een negatieve klank gekregen. Een definitie waar ik niet meer met trots achter wil staan, terwijl ik van mening ben dat je júist achter je favoriete hobby zou moeten kunnen staan. Glimlachend en trots.
En zo kwam het dan ook, dat ik na een overpeinzing in de bus deze volgende tekst bedacht. I am proud to be a blogger. Are you?
De definitie van bloggen
Ik weet niet waar het ‘fout’ is gegaan met de definitie die aan het woord blogger kleeft. Ik weet niet wanneer er een stigma over is komen te liggen zoals ik het nu ken. Misschien komt het door opkomst van de grote beautybloggers en de breed gedragen mening over die niche: ‘Iedereen kan toch over make-up praten?’ Antwoord: Nee, dat is niet zo. Net zoals niet iedereen al kan communiceren, schrijven, fotograferen of aan de slag kan met de technische kant van een eigen website. De mening die ik vooral op pik als ik mijn voelsprieten uit zet, maakt me eerder verdrietig dan blij. “Bloggen is toch maar gewoon een stukkie tikken? Over iets dat je meegemaakt hebt, zoals in een dagboek? Of misschien over een reisje dat je gemaakt hebt?”
Opnieuw heb ik daar een antwoord op: Nee, dat is niet zo. Bloggen is veel meer dan alleen maar schrijven. Hoewel ik denk dat er geen blogger is die kan blijven bestaan als er niet een beetje taalkundig leuk en netjes geschreven kan worden, is bloggen veel meer dan letters tikken in lopende zinnen. Bloggen is branden. Bloggen is proberen jezelf te branden, maar ook je website/je blog. Bloggen is heel hard werken. Gepassioneerd zijn. Als ik de tijd had, probeerde ik echt mijn eigen beeldmateriaal te schieten. Dat kan ik niet, want ik ben te druk met andere dingen. Bloggen is een hobby. Bloggen is ook een beroep.
Je blog als een full-time draaiend bedrijf
Veel mensen beschouwen hun blog pas als een bedrijf als ze geld gaan verdienen of zich ingeschreven hebben de KvK. Prima, wat mij betreft. Maar tegelijkertijd vind ik dat je jezelf dan een beetje te kort doet. Door de keuzes die je maakt in je tekst (zowel qua onderwerpen als qua stijl), door de keuzes die je maakt in je vormgeving (of het gebrek daar aan) en door de manier waarop je je content promoot ben je niet heel veel anders bezig dan ieder ander bedrijf. Je bent misschien (Sleeping Lion is dat althans ‘wel’) een non-profit bedrijf als je er geen geld mee verdient, maar je doet het wel. Je denkt na over de wijze waarop je overkomt en over de perceptie die je lezers of bezoekers van je website moeten hebben. Wellicht niet altijd bewust (misschien zelfs veel vaker onbewust dan bewust), maar je denkt er wel over na. Je schrijft immers online. Je weet dat wat online staat, daar best moeilijk van te verwijderen is. Je weet dat er werkgevers zijn en dat Google jouw blog indexeert. Je weet ook dat we in tijdperk leven waarin je – ja, zeker wel – door een potentiële werkgever gegoogeld wordt.
Je blog als je visitekaartje
Ik ben niet voor niets een tijdje terug begonnen met het omgooien van mijn website. Ik ben nog maar een student en heb nog wel wat jaren te gaan voor ik full-time aan het werk ga, maar toch laat ik graag zien dat ik die jaren daarvoor niet zomaar wat online heb aangeklooid. Oké, misschien een beetje, want teveel perfectie zou maar eng zijn. Maar ik heb ook kennis gedeeld, mijn mening aan de wereld getoond en met een scherpe doch vlotte pen mijn woorden laten horen. Ik heb geleerd hoe ik mijn website een jasje gaf dat bij me paste en ik heb laten zien wat mijn persoonlijke stijl is. Bovendien is er nog een reeks conclusies die je uit mijn archief zou mogen trekken: ik ben niet bang om een longread te schrijven, grondige research uit te voeren, kritisch te zijn en op mijn manier op de hoogte te blijven van dat wat me interesseert. Met daarmee in het bijzonder het communicatievak.
I am proud to be a blogger
Of dat is iets om trots op te zijn? Hell to the yes. I am proud to be a blogger. Dat heeft wel even geduurd, hoor. Voor ik dat weer wilde zeggen. Ik noem mezelf nog altijd liever schrijver. Het klinkt gewoon een beetje minder plat, een beetje minder simpel. Terwijl ik durf te wedden dat de kunst van het bloggen, de kunst van de contentmarketing een hele andere tak van sport is dan alleen maar schrijven. Het gaat om beeld en om taal. Video en tekst. Vlogs en blogs.
[bctt tweet=”Bloggen gaat om design, om editten, om strategische keuzes, om SEO, om afbeeldingen, om webteksten schrijven en soms om slow blogging.”]
(Van slow blogging ben ik een groot fan, ik zal binnenkort eens toelichten wie, wat, waar). Weet je hoeveel vaardigheden dat in één zijn? Weet je dat er gehele opleidingen bestaan om te leren wat je als ‘goede’ blogger allemaal moet kunnen? (Ik doe namelijk zo’n opleiding. Althans. Een soort van. Ik denk dat ik 10% van mijn blogkennis op mijn opleiding leer en 90% door mijn eigen verdieping in de hobby).
Meer dan stukjestikkers
Ik ben wel een beetje klaar met de stomme stigma’s die er sluimeren rondom het begrip ‘blogger’ en ik vind dat het tijd wordt dat we er trots op worden. Ik denk bovendien dat dat helpt om bedrijven te laten zien dat er met de blogger niet zo gesold moet worden. Dat een blogger met een groot, degelijk en écht bereik best beloond mag worden als de website gebruikt wordt voor een commercieel doel. (Met een écht bereik bedoel ik de mensen die daadwerkelijk beïnvloed of overtuigd worden door de mening die ze lezen. Ik heb het dus over mensen die langer dan 10 seconden op een site blijven hangen en preferably ook nog reageren…). Ik ben niet tegen de commercialisering van de blogwereld (waarom zou ik er anders een blogonderzoek over opzetten?) maar ik denk wel dat het tijd wordt dat we met z’n allen beseffen dat we meer zijn dan stukjestikkers.
Offline en online
Kunnen we dan nu ook stoppen met die gekke trend om van online schrijvers naar offline schrijvers te gaan evolueren? Ik krijg echt het gevoel de laatste tijd dat je pas weer meetelt als je in print (offline dus) iets van een boek, werkboek of handleiding hebt gepubliceerd. Dat hoeft voor mij niet, hoor. Ik vind dat best een beetje een gekke tendens, to be honest. Hoe hotter het internet wordt, hoe groter de status op een in print gepubliceerde tekst wordt. Alsof we daarmee allemaal massaal zeggen dat we als bloggers inderdaad maar stukjestikkers zijn en op geprint papier pas weer schrijvers worden.
(Sssh, ik snap best dat er financiële belangen bij zitten die het publiceren beïnvloeden. Het gaat hier even om de status die gehangen wordt aan de wijze van publiceren).
Show, don’t tell
Je zou dit best een beetje kunnen beschouwen als een Ik ben er een beetje klaar mee #2, maar het leek me beter om het dit keer wat positiever te formuleren. (Ik zal jullie vandaag niet vermoeien met de psychologische effecten van negativiteit). Ik heb er erover nagedacht of ik misschien een Facebookgroep of iets dergelijks op wilde richten om massaal ten strijde te gaan tegen de huidige definitie, maar dat heb ik tot dusverre nog niet gedaan. Ik weet niet of het echt iets oplost om heel hard te gaan schreeuwen dat je iets niet bent, het lijkt me namelijk nuttiger om te gewoon te laten zien waarom het niet klopt. Show, don’t tell is niet voor niets zo’n krachtig principe.
Dus, zullen we iets afspreken? Zullen we deze maand eens laten zien waarom de blogger van nu best als een serieus medium beschouwd mag worden? Zullen we kwaliteit leveren, zullen we onze mening verkondingen en zullen we trots zijn op onze websites, op onze teksten, op onze foto’s en op onze overige content?
Yes? Doe je mee? De #iamproudtobeablogger tag is in de maak. Ik hoor heel graag wie deze in wil vullen en welke 5 mensen ik kan nomineren zodra deze online staat. Laat je het in een comment weten?
Note: dit is mijn persoonlijke mening. Het kan ook best dat je het helemaal niet zo ervaart, maar ik doe dat wel. Lekker links laten liggen deze post of misschien beter: bewijs mij mijn ongelijk in een blog die je over dit onderwerp schrijft.
40 Comments
Ik begrijp je. Ik denk ook dat mensen het niet altijd serieus nemen, het hele bloggen. En da’s lastig, want ik zie het inderdaad ook echt als onderdeel van mijn bedrijf, ook al verdien ik er niet veel aan. Ik ga er gewoon graag serieus mee om en inderdaad: al het werk dat erbij komt kijken… Da’s niet niks. Anderzijds vind ik het weer irritant als er gesproken wordt over het feit dat iedereen tegenwoordig zijn geld verdient met bloggen, dat zie ik ook weleens voorbij komen namelijk. Maar zo simpel is dat ook weer niet en volgens mij geldt dat echt maar voor een heel klein percentage bloggers. Al weet ik daar het fijne niet van natuurlijk. Ach, zolang je jezelf maar serieus neemt ben je al een heel eind. :)
Een lang artikel, maar zeker wel goed geschreven! Ik ben #proudtobeablogger! ;) Het zal wel in het weer zitten, want ik heb de afgelopen weken al twee artikelen geschreven over bloggen/scrhijven!
Ik ben inderdaad ook huiverig over het vertellen aan mijn omgeving dat ik blog. Daarom heb ik de stap gezet om zondag een artikel online te zetten over bloggen en wat het voor mij inhoud dat ik met mijn omgeving ga delen op mijn persoonlijke facebook. Ik zou dan ook graag de #proudtobeablogger tag willen invullen als die er komt!
Natuurlijk mag je er trots op zijn. Je hebt een heel mooie blog, Leonie!
Ik denk dat bloggen inderdaad geassocieerd word met klakkeloos maar wat opschrijven over simpele onderwerpen. Best wel jammer want er zijn veel blogs waar echt quality content wordt gedeeld en waar veel moeite in de artikelen, video’s etc wordt gestoken.
En ik ben best wel nieuwsgierig naar jouw tag en zou deze wel willen invullen. Ik blog wel anoniem, juist vanwege de potentiële werkgevers maar misschien zorgt dit weer voor andere antwoorden ;)
ik denk dat het stigma rondom bloggen vooral ontstaan is door mensen die niet serieus te nemen zijn, die een half artikel online zetten vol spelfouten en daarna gaan vragen hoe ze geld kunnen verdienen met hun blog, mensen die behalve stukjes tikken alles eromheen negeren omdat ze geld en spullen willen krijgen. Dat is niet serieus te nemen. Maar daarnaast zijn er ook zoveel mensen die wel heel hard werken aan hun blog, die zichzelf en hun blog serieus nemen en die zeker meer doen dan ‘alleen maar stukjes tikken’. Anyway #iamproudtobeablogger ! Als je wil mag je me taggen voor de tag.
Wat een leuk artikel! Ik vertel mijn omgeving graag dat ik een blog bij houd. Dan krijg ik de vraag wat schrijf je dan? Waar ik soms ook tegen aan loop, mijn omgeving reageert er verrast op en zij willen graag lezen, maar door tijdgebrek gebeurd het niet. Wie herkent zich hierin? Toch schrijf ik met veel plezier. Ik ben al blij als ik een lezer heb bereikt. #iamproudtobeablogger. Ik vul graag de tag in.
Bloggen is ook gewoon iets waar we trots op mogen zijn, vind ik.
Ik wil ook de tag best wel invullen als hij er is :-)
Mascha’s beautygloss blog stond ook vol met fouten, maar toch is ze groot geworden door hard te werken.
“Bloggen is veel meer dan alleen maar schrijven. Hoewel ik denk dat er geen blogger is die kan blijven bestaan als er niet een beetje taalkundig leuk en netjes geschreven kan worden, is bloggen veel meer dan letters tikken in lopende zinnen.”
Ook ik voel me soms best beladen als ik mezelf een blogger noem; waarom weet ik niet. Misschien omdat er juist zoveel blogs bestaan die het leuk vinden om hele simpele reviews te schrijven? Sommigen hebben een review al binnen een uur geschreven. Ik doe er echt veel langer over; ik wil niet dat het gewoon EEN review is, het moet iets zijn waar mensen iets aan hebben. Ik beschouw mezelf dan ook niet als een microblogger en ben juist bang dat anderen mij wel zou beschouwen….heeft ook wel met onzekerheden te maken :P
ow en ik zou je tag ook wel willen doen :-) lijkt me hartstikke leuk
Mooi stukje! Ik heb soms ook het idee dat mensen met een heel andere intentie beginnen met bloggen, dan waarmee ik ben begonnen. Geeft niks, ieder zijn ding, maar je merkt dat ergens toch vind ik (bijv. de manier van schrijven etc.).
Ik ben een blogster van het eerste uur en ben het niet helemaal met je eens met wat je schrijft. Bloggen is en blijft een hobby voor mij, en ja het is fijn als iemand fijn kan schrijven. Maar wie vertelt jou dat ik schrijf op een manier die jou aanspreekt, of weer anderen bij iemand lezen die hem of haar fantastisch vinden en ik heb er niets mee.
Het is net als met schrijvers van boeken, de grote namen, de ene is weg van die of die schrijver en zo werkt het ook in de blogwereld. Je hebt een stijl, en de 1 vindt dat te gek en de ander vind het niks.
Ik heb dan ook niets met het commerciële van nu, die blogs laat ik links liggen, dat is wat mij betreft de nieuwe generatie. Waar ik niets mee heb, ik ga ook niet voor bezoekers of aantallen dan, ik ga voor hen die het leuk vinden mij te bezoeken en ja bijna iedereen geeft dan ook elke dag weer commentaar, hebben we gewoon fun met zijn allen.
Maar de essentie van het bloggen blijft voor mij dat het gewoon een hobby is, een stukje van mij wat ik deel met de wereld en oude bloggers mij terug hebben gevonden na 3 jaar pauze, en ook de nieuwe generatie voor mij die nu al elke dag of een aantal dagen per week lekker komen chillen bij mij, en ik bij hen. Omdat hun stijl mij aanstaat.
En zij geven ook weer nieuwe blogs weer, waar ik bij de 1 wel blijf hangen maar ook waar ik even lees, en dan alweer weg ben, zo werkt dat nu eenmaal.
Wat een fijn stukje weer Leonie! Ik durf ook best eerlijk te zeggen dat ik ook begon met het bloggen omdat het me interessant leek om groot en beroemd te worden. Ik wil ook op persreis naar Japan of uitgenodigd worden op evenement. Nu na een paar jaar heb ik mijn mening helemaal bijgesteld. Ik vind het gewoon fijn dat ik mijn plekje heb gevonden, mijn avonturen kan delen met andere mensen en die dat ook daadwerkelijk lezen. Ik ben er trots op om een blogger te zijn ondanks dat ik gekke foto’s plaats, ik om de haverklap whatsappjes van mijn zusjes krijg die me vertellen dat er spelfouten in mijn stukken staan of ik lang niet zo hard groei als iemand anders. Ik ben trots op mijn eigen stukje Internet :) #iamproudtobeablogger
Goed artikel! Helemaal mee eens!
Goh, mooi punt. Overal mee eens. Heb niks aan te vullen. Alleen dat ik nu nóg meer zin heb om m’n eigen blog dan eindelijk op te starten. :)
Helemaal met je eens! Bloggen is voor mij niet meer dan een hobby die ik niet eens echt altijd consequent volhou, maar ik vind het heerlijk om een plekje op het internet te hebben waar ik af en toe wat schrijfsels kwijt kan en anderen die dan weer kunnen lezen. Ik heb mega veel respect voor alle bloggers die wél alle discipline kunnen vinden om regelmatig goeie content te kunnen schrijven, en om hun blog groot te maken. Ik vind het daarnaast gewoon een hele leuke, persoonlijke community. I’m proud to be a blogger!
Interessant en mooi stukje :) heb het gedeeld op Twitter.
Lijkt me een leuke tag trouwens!
Ik vind het zo’n lastig onderwerp… JA, eigenlijk ben ik enorm trots. Ik werk elke avond tot 23:00 om fijne verhalen te schrijven, te checken of het seo-technisch wel goed is, heb ik dan wel foto’s of, is die tekst wel leuk genoeg? Je tikt niet zomaar een stukkie, het is een hele baan. Dus inderdaad, nee, je hebt niet alleen een bedrijf als je er geld mee verdient, hell no. En je mag trots zijn. Want je schrijft prachtige stukkies online hier. Duidelijk, voor een breed publiek en ja, ik lees ze graag ;-)!
Top artikel dat ik met veel plezier en een glimlach heb gelezen nadat ik er op was gewezen door een andere blogger in een facebookpost van weer een andere blogger die soms niet meer vol trots kan zeggen ik heb een blog en mag daarvoor weer op reis. Ik vind dat we allemaal trots mogen zijn op wat wij online doen en dat we onze passie volgen. Keep up the good work en ik werk dolgraag mee aan de #iamproudtobeablogger
Ik ben het met je eens hoor! Ik moet altijd een beetje huilen als ik weer eens een win-contest van een pr-bureau oid voorbij zie komen, dan respecteer je een blogger en zijn tijd dus echt niet. En alle comments over persreisjes: ‘Nou, met jou heb ik echt geen medelijden hoor’ (hoeft ook niet trouwens), of nog erger: ‘O, ik ga denk ik ook een blog beginnen.’ Lekker doen, zeg ik dan altijd. Ik vertel regelmatig niet eens meer dat ik een blog heb.
Bloggen heeft me waanzinnig veel gebracht. Het heeft eigenhandig de richting van mijn leven gevormd. Mijn vriendschappen, mijn mentale gesteldheid, mijn werk, alles. Het is veel werk, maar het is het allemaal zó waard. Ben het helemaal met je eens: laten we er trots op zijn!
Mooie reactie ook Milou en ik vind het bijzonder dat wij door het bloggen een hechte vriendschap hebben opgebouwd;)
Ah, dat zijn zulke bijzondere vriendschappen! Mooi om te horen :)
Dit ja. Ik merk het bij mijn klasgenoten. “Oh, ja, zij blogt. Pff.” Kijken ze op neer, terwijl ik wel een bijbaan in mijn veld heb en ik bij beide stages ben aangenomen dankzij mijn activiteit op social media en mijn ervaring met online teksten/websites/etc. Zij doen het me anders niet na. #proudtobeablogger (tag me maar, maar ik weet dan niet op welke site ik het zet ;))
Super goed geschreven weer dit (as always). Hoewel ik eigenlijk alleen maar positieve reacties heb gekregen rondom het feit dat ik blog, vind ik het nog wel lastig om mezelf echt een blogger te noemen. Vaak hoor ik wel ‘Oh je krijgt dat gratis? Ik ga ook maar eens een blog beginnen!’ en dat vind ik toch wel hinderlijk. Alhoewel dit voor mij een hobby is, steek ik er wel veel tijd en liefde in en dat beseffen veel mensen zich niet. DUS BIJ DEZE. #iamproudtobeablogger!
Wat goed! Ik heb ondertussen al enkele blogs gehad en sinds gisteren ben ik pas écht begonnen met bloggen. Ik voel me er gewoon goed bij, maar ik had altijd het gevoel dat ik me erover moet schamen en daarom lukte het bloggen nooit helemaal. Deze post is alvast een duwtje in de rug. Bloggen is iets ‘belachelijks’ geworden, omdat heel veel mensen het doen en het helemaal anders is dan vroeger.
Nee! Je moet je niet schamen! Lekker trots zijn op je zoveelste blog, er in geloven en vooral plezier hebben, hoor. Het is alleen belachelijk als je daar zelf ook zo over denkt ;)
Je hebt het mooi verwoord en ik heb met plezier dit artikel gelezen.
Wat een lieve comment :) dankje!
leuk stukkie heb je getypt ;) nee serieus ik vind het een ijzersterk artikel! je hebt me zelfs hier mee geïnspireerd om hier ook een artikel over te schrijven. #proud-to-be-a-blogger!
Goed geschreven meid! Ben het helemaal met je eens. Ik denk net zoals sommige anderen hier (aan de reacties te lezen) dat het komt door sommige bloggers die ook maar eventjes beginnen en doen alsof het easy is. Dat ze na 3 weken alweer gestopt zijn, wordt er dan niet bij gezegd. Wat tof dat je een eigen tag aan het ontwerpen bent! Hoewel je inmiddels vast al vijf personen hebt gevonden, wil ik toch even zeggen dat ik hem ook met alle plezier in zou willen vullen! Liefs!
EENS! Expres in hoofdletters. Goede post. Toevallig schreef ik gister over de vooroordelen. Veel mensen onderschatten het echt. Als je nog mensen voor de tag zoekt, ik doe graag mee.
Jij had ook heel erg gelijk met jouw post! Herkenbaar ook. Ik hou je in gedachten :)
Ik kan niet geloven dat jij ‘pas’ 19 bent! Waren er maar meer mensen zo verstandig en welbespraakt, zelfs op latere leeftijd, hihi! Ik kan me goed voorstellen wat jij bedoelt. Ik heb er zelf ook een beetje mee geworsteld (staat uiteraard beschreven: http://www.zoet-zuur.nl/2015/04/03/dont-call-it-a-come-back/) en worstel er nog steeds mee.
Laura wees me net op dit artikel; ijzersterk! Ik ben de misverstanden soms zo zat; mensen snappen echt niet wat er allemaal achter de schermen plaatsvindt of hoeveel werk het kost. Ik denk dat het, naast weerman zijn, een van de meest onderschatte ‘banen’ is ter wereld – betaald of niet. Blij om te zien dat iemand zoals jij opstaat zodat ik dit artikel weer kan delen / of erop kan reageren op mijn website!
wauw wat een goed stuk. Heel fijn da je dit deelt.
Wat een lief compliment! Graag gedaan ;)
Grappig ik heb het juist andersom, ik ben past de laatste jaren trots geworden op mijn blog. Ik vertel er nog wel over terwijl ik dat ‘vroeger’ dus niet deed.
Overigens herken ik wel de vooroordelen.. dat mensen niet snappen dat er heel erg veel tijd in zit om een blog bij te houden. Het is een hobby, maar wel eentje die meer tijd kost dan een gemiddelde andere hobby.
Ik hoor mensen nu wel eens zeggen ‘ik word blogger’. Daar kan ik zelf echt heel weinig mee. Ik blog al 12 jaar en mijn blog is met me meegegroeid. Ik heb nooit gedacht, ik word blogger haha.
Je hebt het goed verwoord. Inmiddels vertel ik steeds meer mensen over mijn blog, maar ik leg de nadruk op mijn liefde voor schrijven, schrappen, schaven. Ik verdien er geen cent mee, en toch geeft het energie. Wat wil je nog meer als het je hobby is? Gelukkig trek ik me allang weinig aan van wat andere mensen vinden en zeggen, maar baal soms wel van het imago dat bloggen tegenwoordig heeft.
Hmm, ik begrijp je wel, interessante discussie! Ik ben zelf een beginnende blogger en ik ben bewust ‘anoniem’ gaan bloggen. Juist omdat ik wel gewoon wilde schrijven en m’n fotograferen, maar niet gevonden wil worden door een toekomstige werkgever, of bekende qua familie en vrienden. Misschien een beetje laf, maar het geeft mij juist veel vrijheid om open te schrijven. En op deze manier doe ik bloggen ook in eerste instantie echt voor mezelf. Maar hoe jij het ziet en aanpakt, daar kan ik denk nog heel wat van leren! :)
[…] zijn geschreven naar aanleiding van dezelfde blog post ‘I’m proud to be a blogger’ op ‘Sleepinglion.nl’. Ga je bloggen omdat je graag gratis pakketjes ontvangt en persreisjes mag maken? Of ben je aan […]