Getting personal

On a more happy note


Gisteren ging alles goed en kwam ik vol nieuwe energie thuis van een lange, gezellige en inspirerende dag. Vandaag gaat alles fout en ben ik niets dan chagrijnig en niet te genieten. Zo leuk als het gisteren was, zo erg mislukt vandaag. Nadat ik gisteren thuis kwam van de JKR meeting (die jullie pas honderd en één keer voorbij hebben zien komen), wilde ik zo graag rennen. Ik was al twee weken niet meer geweest want het was donker en nat en ik was ook gewoon een beetje lui en druk met andere dingen, maar er moest toch een keer een omslagpunt komen. Nou, dat kwam er na gisteren zeker. God, wat ging ik (veel te) hard maar wat voelde het goed voor een luttele twintig minuten.

Vanochtend verloor ik mijn ov-chipkaart in de bus. And I do not onderstand how that happened. Ik weet dat ik ingecheckt heb en dat ik toen ik wilde uitchecken mijn gele pasje niet meer kon vinden. Dus als je vanochtend een meisje paniekerig rond hebt zien kijken in de bus, c’était moi. Nu gaat het hele procedure riedeltje van blokkeren, gevonden voorwerpen checken (volgens mij is ie gestolen), nieuwe aanvragen, BALEN, de hele tijd door mijn hoofd. Ik probeer me af te leiden met de gedachtes aan gisteren.

Ik ontmoette (komt-ie dan): Petra, Tineke, Alyssa, Eveline, Zélia, Patricia, Niki en ons nieuwste crewlid Jessica. Helaas kon Joëlle er niet bij zijn. Nou, dat was me wat zo’n groep 10 kakelende enthousiaste dames bij elkaar. We spraken over alles en brainstormden erop los voor JKR. Maar wat ik vooral zo fijn vind is dat er iets is dat ons allemaal bind en dat is niet het hardlopen, het schrijven erover of het rennen van wedstrijden. Dat is het plezier dat we hebben in wat we doen. Dat we het echt leuk vinden om na vijf kilometer kapot op de bank te liggen, dat we de struggles van de weg naar de 10KM omarmen en dat we streven naar grotere doelen. Dat een mens zo gelukkig van iets kan worden en het dan ook nog kan delen terwijl anderen het begrijpen: dat is pas mooi.

Inmiddels kan ik wel weer lachen. De plannen voor JKR zijn supervet en ik vind het een blessing dat ik er bij hoor. Want ik denk vaak genoeg, wat ben jij nou voor hardloper man, met je tempo en je voeten en je conditie die stamt uit het jaar 0. Maar ik doe het wel met plezier en dat is toch wel het allerbelangrijkste.

(En oja on a more personal note, Zélia ik vond jou echt fantastisch enthousiast, Niki jij bent net zo geniaal als je afgelopen profielfotoblog en Eveline jouw droge humor maakte me iedere keer aan het lachen. Patries, ik ben heel blij met je cadeautje en Jessica welkom in de groep! Supertof hoe we het over alles eens waren en hoe goed je in de groep pastte. Tineke, trots op jou dat je gewoon vastbesloten voor de 5K gaat op de CPC en Alyssa, wij moeten samen nog hard knokken, maar we komen er vast ook! PETRA (die ik vergeten was, hoe dan?!) je enthousiasme over de 5K was super motiverend voor mij en ik had wel een beetje medelijden met je dat je met die trolley moest sjouwen hoor. En Joëlle, hopelijk ben je er de volgende keer wel bij, want een halve marathon, chapeau!)

Previous Post Next Post

You Might Also Like

5 Comments

  • Reply Nikki 11 november 2013 at 13:32

    Hoop dat je je ov terug vindt!

  • Reply Niki 11 november 2013 at 16:34

    Oh Leonie, wat lief! Ik vond het gisteren ook echt super leuk! En wat awesome dat je nog bent gaan hardlopen trouwens. Respect!

  • Reply Daan 13 november 2013 at 23:12

    Wow. Balen van je OV! Hopelijk hoef je niet eeuwen te wachten op een nieuwe!

  • Reply Laura 30 november 2013 at 14:41

    Owh balen van je OV. Ik kon hem laatst ook niet vinden en toen zat hij verstopt in een kladblok. Tof dat je ook aan het hardlopen bent :)

  • Reply Sleeping Lion 29 mei 2014 at 02:34

    […] de frustraties eruit te huilen. 2. Ik had een supertoffe meeting met het JKR team! Daar las je eerder al iets over, maar had ik al gezegd dat het echt hele leuke meiden zijn? Inmiddels heb ik […]

  • Laat een antwoord achter aan Sleeping Lion Cancel Reply