Omdat ik toch echt een communicatiemeisje blijf

Kennen jullie dat, dat je zo’n lange dag hebt gehad en dat je het liefste je bed in zou duiken maar dat er tegelijkertijd nog zoveel zoemt in je hoofd dat eerst op papier moét? Zo’n avond is het vandaag. Je zou het bijna vergeten op dit blog hier, maar ik blijf boven alles toch nog steeds een communicatiemeisje. Soms vergeet ik het zelf ook. Dan ren en ren en ren ik maar, van deadline naar deadline, van afspraak naar werk, van werk weer naar bed en dan schieten ze er wel eens erbij in. Die momentjes, die kleine momentjes waarop je je realiseert waarom je hard aan het werken bent, waarom je dingen moet doen die je leuk en minder leuk vindt. En nee, ik zal niet aankomen met een standaard afgezaagd antwoord (al is het waar; dingen die waar zijn niet voor niets clichés) zoals de toekomst. Dat magische tijdperk ergens in het verlengde van het heden. Nee, heel simpel: omdat ik communicatie gewoon echt heel leuk vind.

Bron

Een passie noemen we dat geloof ik met buzzwoorden, of niet? Ik krijg altijd een beetje een zure smaak in mijn mond van dat woord, maar het is hetgeen mijn gevoel het beste omschrijft. Ik vind taal leuk. Ik vind woorden leuk. Ik vind zo af en toe een beetje commercieel zijn leuk (en soms ook even helemaal niet en gelukkig kan dat nu ook nog). Ik vind verbinden en scheppen, inspireren en verbazen leuk.

Vandaag realiseerde ik me des te meer waarom ik hard studeer om cijfers te halen waar ik breed van ga glimlachen. Omdat alleen diegene die iets bieden, iets doen en iets extra’s geven hun leven lang dingen kunnen doen die ze leuk vinden. Daar geloof ik echt in. Dat merkte ik vanochtend bij Laura, die ik meette en ‘interviewde’ (eigenlijk babbelden we er maar gewoon op los) en dat merkte ik ’s avonds tijdens de CIW’er in bedrijf avond van de studievereniging. Laura’s interview komt in korte versie nog op Sleeping Lion te staan, dus daar moeten jullie nog eventjes op wachten :-) De avond bestond uit korte presentaties van oud studenten die iets vertelden over hun huidige werkveld, hun carrière en natuurlijk hun vakgebied. Ontzettend inspirerend (want: kijk waar je terecht kunt komen!) en absoluut een avond die weer zorgde voor de extra spark en het ’the sky is really the limit’ gevoel.

Morgen staan er nog meer belangrijke dingen op de planning en ’s avonds hoop ik ook even tijd te hebben om op adem te kunnen komen voor ik donderdag weer moet werken en vrijdag een rondleiding krijg op de redactie van De Gelderlander. Er staan ook nog een paar half afgeschreven drafts, deadlines en andere afspraken op de planning maar ik hoop snel weer een blogje te kunnen plaatsen. Vanavond zag ik ook opnieuw in hoe leuk ik dat namelijk vind en waarom ik het voor geen goud zo willen missen. Wat jammer nou, jullie zijn voorlopig nog niet van mij af! ;)