Australia, Fotografie, Getting personal

Een jaar later: herinneringen in huis

Vandaag is het precies een jaar later nadat ik in het vliegtuig stapte naar Melbourne. Een jaar! Een jaar! Een jaar! (Oké, ik stop al. Het is gewoon zo vreemd…) Je zou ook nog kunnen zeggen dat het gisteren een jaar was, want met al die verschillende tijdzones wordt het er niet makkelijker op – maar you get the point. Ik hoorde ook gisteren dat ik geslaagd ben voor mijn bachelor Communicatie- en Informatiewetenschappen. (Yaaay, woohoo, I did it!) We kunnen wel stellen dat het een jaar met mijlpalen is geweest. In deze blog wilde ik jullie graag laten zien hoe ik er nu voor zorg dat ik die mijlpalen zeker niet vergeet.

Herinneringen in een doos

Herinneringenkoffer

Eigenlijk is het een koffer, maar hij fungeert als een doos. (What’s the difference, anyway?) Dit pareltje, afkomstig van de Blokker, bevat bijna alle herinneringen aan mijn reis. Er zitten voornamelijk veel kaarten in: ansichtkaarten van de steden waar ik was, kaarten die mensen mij gestuurd hebben, safe-travels kaarten voor vertrek, welcome-home kaarten zodra ik thuis kwam. Het liefst zou ik die stuk voor stuk allemaal in een lijntje hangen in mijn kamer, maar dat is niet zo praktisch. Zo af en toe open de koffer en ga ik door alle herinneringen heen. Als je niet weet wat erin zit is het gewoon een mooie koffer, maar hey never judge a book by its cover.

Inhoud herinneringenkoffer

Willekeurige greep uit wat ik tegen kwam toen ik ‘m opende: kaartjes voor musea, vliegticket, visum, inschrijfformulier van de universiteit, Melbourne by night kaart, brief van Y voor vertrek, vintage landkaart van Australië die nog op zolder lag (haha, ja, dat is weer een heel ander verhaal), certificaat baristacursus, voorkant van mijn collegeblok.

Hoezo neem je nu weer de voorkant van een collegeblok mee? Nou, ten eerste omdat ik dat collegeblok overal mee naar toe gesjouwd hebt en het me doet denken aan de colleges die ik er volgde. (Ik vond de studie daar heel leuk). Ten tweede, omdat deze iconische verjaardage instagram post erbij hoort en nou ja, je kunt zelf wel lezen wat ik daar mee bedoel.

Flying to Australia (all by myself) was absolutely terrifying and thrilling at the same time. They say life starts at the end of your comfortzone and I truly believe in that, but coming here is still more comparable to flying to the moon than to thinking outside the box. But, look at me, celebrating my 20th birthday in Melbourne and telling you all "dreams really do come true." The goals I have set for this year will be all about letting go, appreciating what I have and feeling grateful & live and let live. Now I am off to eat some cheesecake 😋 and be with awesome people. Enjoy your day 😘😘 #birthday #birthdaygirl #birthdayresolutions #insights #goals #quote #cake #blog #blogger #exchangestudent #australia #melbourne #friends #wisdom #blablabla

Een foto die is geplaatst door Leonie (@totheleonie) op

Foto’s op forex

In mijn gehele tijd (vijf maanden) in het land Down Under schoot ik zo’n 5000 foto’s. Die zijn natuurlijk niet allemaal even mooi… Ja, je voelt het al aankomen: dat is een hele helse klus om uit te zoeken. Ik ben daar (iets met afstuderen) dan ook nog niet mee klaar. Wel wist ik meteen dat ik een aantal foto’s op canvas wilde laten drukken. Uiteindelijk werd dat, op aanraden van mijn moeder (en je moet praktisch advies van moeders maar gewoon volgen) forex. Ik liet ze drukken bij Webprint, want a) ik had al een account (tja… praktisch it is) en b) ik ben altijd heel tevreden over de kwaliteit van andere foto’s en c) ze hadden voor mij een mooie kortingscode. Het was misschien een nog wel helser karwei om uit te zoeken wélke foto’s en hoe groot, maar dat is gelukt.

(Ha, begin maar niet over een fotoboek, oké? Dat staat ook nog op de planning).

Het zijn drie foto’s van mijn reis met mijn ouders. De Twelve Apostles, die voor ons gelijk staan aan de eerste paar dagen van onze vakantie en met zijn drieën aan het avontuur beginnen. Het was mooi weer, de weg was nog lang, de kliffen soms hoger dan verwacht… en deze foto kon niet vastleggen hoe reusachtig en gigantisch indrukwekkend deze plek is. Maar dat het mooi was? Dat lukt gelukkig wel.

Twelve Apostles gedrukt op Forex

De andere foto is gemaakt vanaf de pier van St Kilda, met uitzicht op de CBD van Melbourne. Je gaat er niet vier maanden studeren om er dan vervolgens niet een miljoen foto’s van te maken, maar het viel nog niet mee om de juiste te kiezen. De eerste ochtend van de reis wilde ik mijn ouders St Kilda laten zien, maar dat viel letterlijk in het water. Ik drukte een halte te laat op stop in de tram, we kwamen terecht op een groot kruispunt en ik had geen idee waar het was, mijn Google maps werkte niet, onze ov-kaarten waren leeg en het begon ontzettend hard te gieten. Zoals je kunt zien aan deze foto kwam het toch allemaal nog goed ;)

Melbourne CBD gedrukt op Forex

De derde foto is genomen in Sydney in de Darling Harbour. Ik wilde graag foto’s maken van de haven in het donker, maar ik had geen statief bij me en dat is dus een heel gekluns. Het kostte enorm veel geduld en pogingen, maar dit is denk ik één van de allermooiste foto’s van al die duizenden die ik gemaakt hebt. In werkelijkheid is de achtergrond pik- en pikzwart, maar dat is er bij het drukken niet helemaal uitgekomen. Het doet voor mij niks af aan de herinnering: eten aan het water, mensen kijken, me verwonderen over het feit dat ik mijn ouders in Sydney zit…

Darling Harbour Sydney op Forex

De foto’s staan bij mijn ouders op de kamer. Waarom? Omdat mijn muur al in beslag wordt genomen door twee huge landkaarten.

Vintage maps

Ik kocht in één van de stadjes waar we tijdens onze vakantie waren twee gigantische vintage maps (die dus eigenlijk niet echt vintage waren, in tegenstelling tot het exemplaar dat op zolder lag). Eentje van de wereld, omdat ik er zo verliefd op was en waarvan ik meteen wist dat er spelden in geprikt moesten worden. En eentje van Australië, want, nou ja, om obvious reasons.

Vintage landkaart Australië

Na wat DIY (RIBBA lijst van Ikea, MOSSLANDA houder van Ikea, een kartonnen doos van Ikea als ‘prikbord’ en dubbelzijdig plakband) is het een fully functional prikbord geworden en er zitten uiteraard spelden in op de plekken waar ik geweest ben. Als je ziet hoe klein Victoria is ten opzichte van de rest van het land, dan moet ik elke keer een beetje gniffelen. Alsof we die 3000 kilometer daar nooit hebben kunnen rijden. En een mooie bonus? Ze laten precies zien waar ik nog heen moet ;)

Spullen met een herinnering

Ik heb er normaal niet zo’n last van dat alles wat ik koop een dubbele lading krijg, maar in Australië ging dat toch vrij snel. Zo zijn de shirtjes en broeken niet gewoon kleding, is een tas niet gewoon een tas, is een ketting niet gewoon een ketting. Deze laatste, een zilveren ketting met een teal gekleurde kangaroe (ja, classic, shut up) brengt me automatisch terug naar de warme dagen in Port Douglas. En als ik mijn geheugenkaartje uit mijn camera haal, denk ik altijd even: o boy, you have been places.

Conclusie

Misschien heb ik je nu wat ideeën gegeven om belangrijke herinneringen op een bepaalde manier toon te stellen of ben je na het lezen van dit verhaal tot de conclusie gekomen dat ik een absolute emotional nut ben; hoe dan ook, ik wilde het toch graag laten zien. Het heeft heel lang geduurd voordat ik fatsoenlijk mijn tas had uitgepakt, omdat het het enige concrete bewijs was dat alles echt gebeurd was. Het hielp mij enorm om dus echt ‘spullen’ in mijn kamer te zetten die lieten zien dat het wél echt was. Want ja, dreams do come true.

De links in deze post heb ik toegevoegd om het jullie makkelijker te maken, er is geen #spon aan vooraf gegaan. Webprint heeft mij een kortingscode gegeven, die een deel van de kosten heeft gedekt.

Previous Post Next Post

You Might Also Like

8 Comments

  • Reply Mylene 13 juli 2016 at 18:16

    Wow, is het serieus al een jaar geleden?! Dat gaat echt niet normaal hard, haha. Mooie herinneringen verdienen altijd een mooie manier om op terug te kijken :)

  • Reply Paul 15 augustus 2016 at 10:40

    Wat een prachtige foto’s heb je uitgekozen, Leoni. En de foto’s op forex had ik nog nooit van gehoord, maar dat ziet er goed uit.

  • Reply Naomi in Wonderland 17 september 2016 at 09:40

    Die drie foto’s ZIJN ZO ONGELOFELIJK MOOI. Toen ik eerst er snel over heen scrolde dacht ik dat je ze gewoon zo gekocht had. Echt een leuk idee. I’m a fan.

    • Reply Leonie 17 september 2016 at 10:16

      I know right! Bij de Twelve Apostles had ik gewoon heel erg geluk met het weer en die in de Sydney Harbour heeft bloed, zweet en tranen gekost (in balanceren op paaltjes en wachten tot de toeristen uit beeld waren). Haha! Heb je zelf niet ook van die mooi foto’s geschoten?

  • Reply Sanne 2 oktober 2016 at 12:37

    Mooie foto’s! En wat een toffe ervaring :)

  • Reply Wendy Verdaasdonk 11 december 2016 at 15:30

    Toen ik vandaag begon te Googlen over een minor in Australië doen, kwam ik op jouw blog. Wat lekker om ervaringen van een mede-communicatiestudent te lezen haha. Voor mij is mijn minor nog aardig ver weg (februari 2018), maar zou je me kunnen vertellen hoe ver van tevoren je het beste kan beginnen met alles regelen? Als ik je blogs lees klinkt het namelijk als enorm veel werk, haha!

    • Reply Leonie 11 december 2016 at 16:02

      Hey Wendy! Wat leuk dat je een reactie achterlaat :) Er staat relatief weinig van mijn ervaringen online (kun je nagaan), maar ik help je natuurlijk graag met de overige vragen. Vooral mijn voorbereidingsboogjes zijn denk ik voor je interessant. Zelf hoorde ik in januari 2015 dat ik naar Australië mocht en in juni 2015 ben ik vertrokken. Zelfs al had ik het gewillen, had ik niet eerder kunnen beginnen met deze voorbereiding omdat ik afhankelijk was van de universiteit. Het is mij in die tijd allemaal gelukt, maar ik heb er dan wel ook bovenop gezeten. Als er een mailtje binnen kwam ben ik dat meteen gaan regelen, ik hoefde geen paspoort meer aan te vragen (had ik al) en ik heb zaken zoals een credit card, verzekering en huisvesting al heel vroeg geregeld zodra ik wist dat ik ging (dus echt twee weken nadat ik hoorde dat ik mocht gaan of zo). Ik weet niet in hoeverre je universiteit of hogeschool je hierbij kan adviseren of helpen, maar bij ons raden ze altijd zo’n halfjaar tot jaar aan. Nu heb ik wel veel voorwerk gedaan voor januari 2015 (bij het schrijven van mijn sollicitatiebrief etc.) dus ik zou zeggen dat als je driekwartier jaar van te voren zo’n beetje begint met je te verdiepen je zeker op tijd bent. Better be safe than sorry ;) Als je nog meer vragen hebt, mag je die ook altijd mailen! Je vindt m’n mailadres onder contact of in de sidebar.

      Liefs!

      • Reply Wendy 11 december 2016 at 19:31

        Dankjewel voor je uitgebreide reactie! Als ik een idee krijg wordt ik altijd helemaal enthousiast en kan ik niet wachten met dingen uitzoeken enzo ;) als ik nog vragen heb zal ik ze zeker mailen! :)

    Leave a Reply