Browsing Category

Student-like

14 days to 15, Student-like

12 DAYS TO 15: Waarom ik denk dat studeren iedereen goed zou doen

Daar ging mijn blogplan van 14 dagen lang iedere dag bloggen bijna de prullenbak in. Gisteravond (na een nieuwe uitdaging voor 2015 besproken te hebben) kwam ik thuis met zo’n hoofdpijn dat ik niets anders kon dan in bed liggen. Daar lag ik een poos en uiteindelijk moest ik toch wat avondeten naar binnen schuiven. Ik hoopte dat het daarna beter zou gaan – deed het niet. Vanochtend om 10 uur was de hoofdpijn eindelijk weg. Ontlading heet dat. Ontlading van het afgelopen halfjaar, van nieuwe mensen, nieuwe kansen, van studeren. En studeren, da’s precies waar dit stukje over gaat.


Bron edited by me

Continue Reading

Getting personal, Groeien, Student-like

Soms voelt het alsof ik verdrink

Ambities. Dromen. Heb jij ze? Zijn ze groot? Of misschien klein van stuk? Met gouden randje? Of gewoon, iets heel erg alledaags, een dag zonder vermoeidheid, een dag zonder pijn, een dag weer bij geliefden zijn? Ik heb er veel, maar die gaan vooral over hard werken, presteren, doelen bereiken en ergens Heel Goed in worden. Natuurlijk wil ik ook de wereld zien, en dan wel zoveel en zo goed mogelijk. En ik wil meerdere talen kunnen spreken. En het liefst ook vrienden maken in verschillende landen. Ik kan aardig opschieten met Photoshop, HTML, CSS, maar ik zou graag nog leren hoe je video’s edit en hoe je logo’s maakt in Illustrator. Of misschien toch ooit wel eens dat boek schrijven. Zoveel dingen nog op de bucketlist.

Continue Reading

Student-like

Jongleren voor dummies

Een poosje terugvroeg een vriendinnetje vol verbijstering aan me ‘hoe ik het toch allemaal doe’ en ik bedacht me dat dat misschien wel een leuke blogpost zou kunnen zijn voor mensen die net zijn begonnen met studeren of het in het algemeen moeilijk vinden om te ‘jongleren’. Hoe ik wat precies doe? Nou, werken, mijn studie bijhouden, een extra minor bijhouden, een eigen onderzoek opzetten, mijn vrienden nog een keer proberen te zien, sporten, bloggen én slapen. Hoe ik dat allemaal doe? Aan de hand van de Big Five: Plannen, Voorbereiden, Organiseren, Uitvoeren en Ontspannen.

Plannen
Plannen is bij mij cruciaal. In het weekend analyseer ik wat ik allemaal in de komende week af of gelezen moet hebben. Ik maak daarna een planning voor het weekend waarbij ik vaak op de zaterdag leeswerk in plan en op de zondag het maakwerk voor dat vak zodat ik niet uren lang hetzelfde hoef te doen. Daarna maak ik een weekplanning – en die zit strak in elkaar – inclusief afspraken, overlegmomenten en deadlines. Soms zie ik het daarna even niet meer zitten als ik zie hoeveel ik moet doen ;) maar meestal begin ik er toch wel aan. Ik volg vaker mijn planning niet dan wel; maar het staat in ieder geval op papier. Het is uit mijn hoofd en dat geeft me rust.

Voorbereiden
Het is als je het heel druk hebt is het gewoonweg niet mogelijk om alles te doen wat je zou moeten doen. Insider tip: er zijn ook maar weinig mensen die precies alle literatuur lezen. Ik probeer me wel altijd zo goed mogelijk voor te bereiden als ik daar wel tijd voor heb; bij het ene vak betekent dat dat ik van tevoren een artikel lees, bij het andere moet ik een opdracht maken. Over het algemeen gaan opdrachten (met deadlines vaak) voor en doe ik mijn leeswerk last-minute in de bus, tijdens mijn ontbijt of lunch en tijdens het koken (als ik moet wachten). Ik print van te voren mijn artikelen uit (markeren!) en soms doe ik dat ook van de week erop als ik weet dat ik die week weinig tijd heb om dat soort dingen uit te zoeken.

Organiseren
Ik heb voor alle vakken waarbij ik artikelen uit moet printen een snelhechter waar deze artikelen netjes in zitten. Wetende dat dit de literatuur vormt voor een tentamen wil ik het a) compleet houden en b) niet nog een keer uithoeven printen. Wetenschappelijke artikelen kosten je klauwen met geld aan cartridges en papier, maar ik vind het digitaal gewoon niet lekker lezen (en je kunt er niets bij krabbelen). Op de snelhoezen zitten post-its met daarop de inhoud, zo zie ik meteen wat er nog mist (vergeten) of wat ik allemaal nog moet doen. Zo werk ik ook met post-its bij te lezen hoofdstukken (college 1, college 2, etc.) en kleine kenmerken in mijn collegeblok zodat ik snel herken welke aantekeningen ik gemaakt heb. Kleurtjes, stickers, blokjes en rondjes creëren bij mij overzicht.

Uitvoeren
Laten we eerlijk zijn: ik heb echt niet altijd zin om te doen wat ik moet doen. Maar er moeten toch echt essays geschreven worden, tentamenstof geleerd, opdrachten ingeleverd, presentaties voorbereid… en noem het zo maar op. Is dat altijd leuk? Natuurlijk niet, ik ga ook liever in mijn bed liggen en een serie kijken dan dat ik een moeilijke filosofische kwestie moet becommentariëren. Maar ik weet ook: als ik het nu niet doe dan moet ik het een ander moment toch nog doen. Of ik lever het te laat in en dan zijn de consequenties nog veel groter. Dus, man up en ga gewoon aan de slag.

Ontspannen
En hoewel het misschien niet zo lijkt: ik doe ook nog leuke dingen! Ik streef er naar om de avonden zo veel mogelijk vrij te houden (tenzij er een deadline is) en in het weekend spendeer ik die graag met vrienden. Een leuke film, een goed boek, een serie komen allemaal ’s avonds pas aan bod. Samen met een stukje Tony’s en als ik iets saais aan het doen ben dan kijk ik daar echt naar uit. Alsof het gaat van “Oké, even doorzetten ennnnn… dan mag je vanavond Expeditie Robinson zien.” In de bus check in mijn social media, blogjes typen geldt als ontspanning ;) in de zon zitten doe ik tijdens mijn lunch, op één avond ga ik sowieso sporten en als er even niets urgents op het lijstje staat doe ik een extra dutje. (Slapen is denk ik toch wel echt mijn favoriete bezigheid). Ontspannen is bijna belangrijker dan inspannen, want dat laatste gaat echt niet als je alleen maar stress hebt (lees: ziek worden, moe zijn, slecht in je vel zitten). Dus dit is toch wel een beetje mijn motto: Work hard, play hard

Ik hoop dat je als drukke student/aankomend student/frisse eerstejaars iets gehad hebt aan deze tips. Meer tips? Hier staat nog een blog over foolproof studeren. Ik hoor ook heel graag van jullie hoe jullie ‘jongleren’ met alle aspecten in een druk leventje. Wij krijgen immers ook zoveel kansen op ons bordje geschoteld dat we ze graag aanpakken, toch? Ik in ieder geval wel. Daarom denk ik ook altijd: “Ja, je wilde zelf iets extra’s doen…” Al ben ik daar niet altijd even blij mee ;)

Bloggin', Getting personal, Student-like

Omdat ik toch echt een communicatiemeisje blijf

Kennen jullie dat, dat je zo’n lange dag hebt gehad en dat je het liefste je bed in zou duiken maar dat er tegelijkertijd nog zoveel zoemt in je hoofd dat eerst op papier moét? Zo’n avond is het vandaag. Je zou het bijna vergeten op dit blog hier, maar ik blijf boven alles toch nog steeds een communicatiemeisje. Soms vergeet ik het zelf ook. Dan ren en ren en ren ik maar, van deadline naar deadline, van afspraak naar werk, van werk weer naar bed en dan schieten ze er wel eens erbij in. Die momentjes, die kleine momentjes waarop je je realiseert waarom je hard aan het werken bent, waarom je dingen moet doen die je leuk en minder leuk vindt. En nee, ik zal niet aankomen met een standaard afgezaagd antwoord (al is het waar; dingen die waar zijn niet voor niets clichés) zoals de toekomst. Dat magische tijdperk ergens in het verlengde van het heden. Nee, heel simpel: omdat ik communicatie gewoon echt heel leuk vind.


Bron

Een passie noemen we dat geloof ik met buzzwoorden, of niet? Ik krijg altijd een beetje een zure smaak in mijn mond van dat woord, maar het is hetgeen mijn gevoel het beste omschrijft. Ik vind taal leuk. Ik vind woorden leuk. Ik vind zo af en toe een beetje commercieel zijn leuk (en soms ook even helemaal niet en gelukkig kan dat nu ook nog). Ik vind verbinden en scheppen, inspireren en verbazen leuk.

Vandaag realiseerde ik me des te meer waarom ik hard studeer om cijfers te halen waar ik breed van ga glimlachen. Omdat alleen diegene die iets bieden, iets doen en iets extra’s geven hun leven lang dingen kunnen doen die ze leuk vinden. Daar geloof ik echt in. Dat merkte ik vanochtend bij Laura, die ik meette en ‘interviewde’ (eigenlijk babbelden we er maar gewoon op los) en dat merkte ik ’s avonds tijdens de CIW’er in bedrijf avond van de studievereniging. Laura’s interview komt in korte versie nog op Sleeping Lion te staan, dus daar moeten jullie nog eventjes op wachten :-) De avond bestond uit korte presentaties van oud studenten die iets vertelden over hun huidige werkveld, hun carrière en natuurlijk hun vakgebied. Ontzettend inspirerend (want: kijk waar je terecht kunt komen!) en absoluut een avond die weer zorgde voor de extra spark en het ’the sky is really the limit’ gevoel.

Morgen staan er nog meer belangrijke dingen op de planning en ’s avonds hoop ik ook even tijd te hebben om op adem te kunnen komen voor ik donderdag weer moet werken en vrijdag een rondleiding krijg op de redactie van De Gelderlander. Er staan ook nog een paar half afgeschreven drafts, deadlines en andere afspraken op de planning maar ik hoop snel weer een blogje te kunnen plaatsen. Vanavond zag ik ook opnieuw in hoe leuk ik dat namelijk vind en waarom ik het voor geen goud zo willen missen. Wat jammer nou, jullie zijn voorlopig nog niet van mij af! ;)

Getting personal, Student-like

De eerste colleges komen er weer aan

En opeens, in een mum van tijd, was de zomervakantie over. Huh, wat? Dat is sneller gegaan dan ik dacht. Een week Rome, een groep betrokken studenten en zesendertig graden later staat mijn eerste college al bijna weer voor de deur. Morgenmiddag mag ik me wagen aan het eerste vak van de minor Journalistiek en dat vind ik stiekem – lekker nerdy – heel erg leuk. Ik vind het fijn om weer te beginnen; ritme op te bouwen; uitgedaagd te worden en te starten met mijn Honours onderzoek. Hoewel een beetje extra rust me geen overbodige luxe lijkt, aangezien ik afgelopen week tot in den treuren door Rome heen gesjokt ben. Aan alles komt een eind, maar ik heb al besloten dat ik er uitgebreid over zal schrijven. Inclusief een aantal foto’s die de keuring door zijn gekomen, maar eigenlijk vind ik ze niet blog waardig. (Ik wilde mijn spiegelreflex niet mee slepen, dus ze zijn van mindere kwaliteit).

Tot morgen kwart voor één breng ik de tijd nog even door in bed, al snotterend, hoestend en proestend terwijl ik uit het raam kijk naar het druilerige weer. Ik ben weer in Nederland hoor, het is onmiskenbaar duidelijk. Maar dat vind ik ook fijn. In tegenstelling namelijk tot het laatste blog zijn de woorden wel weer terug. Ik bruis van de mentale energie en ik kan niet wachten om kansen weer met beide handen aan te pakken. Het was heerlijk om er tussenuit te zijn, geen berichtjes te kunnen ontvangen en een middag lang door te brengen in een park zonder dat er echt een doel was. Het was heerlijk om even op te laden, een oude bekende stad opnieuw te ontdekken, verrast te worden door prachtige mensen en mezelf iets beter te leren kennen.


Bron

Het was een mooie zomervakantie, die van dat jaar 2014 dat MIJN jaar moest worden – zoals ik in het begin zo hard heb geroepen – ondanks dat het dagen had die veel te lang leken te duren. Klink ik al een beetje melancholisch? Wacht maar tot ik morgen echt begonnen ben en weer smeek om vakantie ;)

Hoe was jullie vakantie? Hebben jullie gereisd? Ambitieuze plannen gesmeed (en uitgevoerd)? Ik ben heel benieuwd!

Getting personal, Student-like

Dit verhaaltje gaat over zoeken en de toekomst

O mensen, wat een week. Of moet ik zeggen, wat een maand is het geweest? Het was een maand met heel veel studeren, een sollicitatiebrief en onderzoeksvoorstel schrijven, afvallen (yes, yes, yes!), Oranjeperikelen en ten slotte een heleboel mooi nieuws. Ik ben het gelukkigste meisje op aarde op het moment, denk ik. Dat is ook wel eens een lekkere binnenkomer hé? Na al dit soort woordjes. Nu schreef ik natuurlijk al over mijn plannen voor deze zomer en liet ik heel sporadisch vallen dat ik naar Rome zou gaan maar… hoe zit dat nou allemaal?

Laat ik bij het begin beginnen. Eerder dit studiejaar concludeerde ik dat ik me eigenlijk een beetje verveelde op de opleiding. Da’s raar, want ik vind het vakgebied ontzettend interessant, maar ik zat me in colleges stierlijk te vervelen. Nu was één van die vakken Engels, waar ik als talenmeisje al vrij natuurlijk dingen bij op pik, maar ook… marketing. Marketing? Dat vak dat je afgelopen maandag moest herkansen en waardoor je het jezelf wel HEEL erg spannend hebt gemaakt? Ja, dat vak.


Bron

Ik weet niet of iemand wel eens dingen heeft gedaan die te ‘makkelijk’ aanvoelden, om het maar even blunt te zeggen, maar dat werkt erg demotiverend. Inmiddels dacht ik ‘ah, met een zesje haal ik het vak toch ook?’ en streefde ik niet meer naar ‘be the best you can possibly be’ wat vaak wel mijn motto is. Zo zat ik op een middag bij de studieadviseur wat ik hier het beste aan kon doen. Ik haalde geen top cijfers (let’s admit that, ik kon veel beter) maar ik was er zeker van dat dat kwam door mijn demotivatie. De studieadviseur begon over het Honours programma en zei dat ik tegen de tijd dat de uitnodigingen verstuurd werden daar mee eens mee aan de slag moest gaan.

In eerste instantie was ik óntzettend enthousiast en nog voor de uitnodigingen de deur uit waren, had ik al een mail gestuurd naar de organisatie. Uiteindelijk werden de uitnodigingen verstuurd en… ik ontving er geen. Jammer, maar vrij begrijpelijk. Het scheelde niet veel hoor, maar toen baalde ik wel even dat ik niet net wat harder mijn best had gedaan. Hier ergens, ik weet niet hoe het kwam, begon ik te twijfelen of ik dit nog steeds wel wilde. Had ik wel een idee? Had ik wel iets van waarde toe te voegen? Weken was ik aan het dubben. Iedereen vroeg ik om advies. Uiteindelijk besloot ik om toch te solliciteren. Zodat ik er a) geen spijt van kon dat ik het niet gedaan had en b) wie niet waagt, die niet wint, toch?


Bron edited by me

Mijn tentamens kwamen eraan en ik leerde weer een beetje zo half-half. Het was de slechtste tentamenweek van het jaar, kan ik je vertellen. Het ging voor geen meter, ik zat met het afvallen in de knoop en bij marketing dacht ik al snel: nou ja, komt wel goed. Dat kwam niet goed. Dat verklaart dan ook mijn herkansing afgelopen maandag. Daarna kwam een sollicitatie gesprek bij Honours (ik was uitgenodigd?) en was het wachten op het verlossende woord. Dat kwam vorige week vrijdag in mijn mailbox: ik was aangenomen!

Huh, wat? Ik las het opnieuw. Ik geloofde het niet helemaal. Ik stuiterde door de kamer als een dolle. Helemaal van mijn apropos en toen kwam een uurtje later de boodschap pas binnen. Wat een drukke twee jaren zouden dit worden! Althans… daarvoor moest ik wel mijn propedeuse halen. Shit. Dat hing volledig af van mijn marketing herkansing. Shit, die was echt moeilijker geweest dan ik had gedacht. Shit. Shit. Shit. IK VOEL DE DRUK, OK?


1 | 2 | 3 | 4

Dagenlang zat ik te blokken, tot hoofdpijn aan toe. Ik had maar één kans en ik moest het nu doen. Ik zou namelijk door mijn p niet te halen, niet alleen Honours missen maar ook de minor journalistiek had de ingangsvoorwaarde dat je je propedeuse moest hebben. En die wilde ik óók heel erg graag doen. (Jullie snappen inmiddels wel dat ik volgend jaar nooit meer kan bloggen, hé? Grapje). De dagen voor de her was ik niet te genieten en ’s nacht kwam mijn oude vriend Faalangst even een bezoekje brengen. Precies zoals bij mijn rij-examen. Laat me alsjeblieft geen black-out krijgen, dacht ik nog.

Maandagochtend lag het tentamenblad voor mijn neus. De hele ochtend had ik het zinnetje ‘Ik kan dit, ik kan dit’ (schijnt te helpen) herhaald. Ik maakte het tentamen en schreef alles wat me relevant leek op en daarna was het duimen. Bidden. Met een ontiegelijke spanning. Ik durfde niet te denken dat ik het wel of niet gehaald had. Ik dacht dat het een close call zou worden.


Bron

Maar ik kan jullie nu vertellen: ik heb het gehaald. Met een 7,6 ook nog eens. Zag ik dat even niet aankomen. Dus ja, ik heb mijn PROPEDEUSE in the pocket. Dat betekent dat ik over een paar uur mijn eerste Honours bijeenkomst heb en we de plannen voor de studiereis naar Rome gaan bespreken.

Mijn lijf doet pijn van alle stress en eigenlijk besef ik me nog niet hoe druk ik het volgend jaar wel niet ga krijgen, maar god, ik kan niet meer stoppen met glimlachen. En als kers op de taart ben ik morgen natuurlijk ook nog eens jarig, wat me ook altijd een boost van 100 happypoints geeft.

Was deze week vorig jaar juli nog de belabberdste van het hele jaar? Dan is-ie dit jaar absoluut de beste.

Student-like

Hoe je jouw blog als merk en jouw schrijfsels als producten kan zien? Zo!

Morgen rond een uur of twee zal het allerlaatste tentamen van het jaar voor mijn neus liggen. Je zou kunnen zeggen dat ik me daar nogal dubbel over voel; aan de ene kant ben ik heel blij dat het de laatste is, aan de andere kant… ik moet nog viertien hoofdstukken! (En het eerste jaar is dan over. Voor het eggie. Ik ga dit nog een keer of honderd zeggen aankomende tijd, so be prepared). Waar het tentamen over gaat? Marketing. Dat vind ik best een leuk vak, maar het is zo’n duizeligmakende hoeveelheid dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Dus, wat doen we dan? Juist, we bloggen erover.

Let’s say… neem je eigen blog eens even in gedachten. Vanaf nu beschouwen we dit als een merk dat producten (blogs) verkoopt. Laten we zeggen dat je een nieuw idee hebt bedacht, zoals mijn afvalblogjes (eh, sorry not sorry). Dit product doorloopt vier fases. Als eerste is er sprake van de introductiefase; we leren mijn afvalblogjes een beetje kennen, zijn nieuwsgierig en langzaamaan komen de lezers. Vervolgens komt de fase van groei: het product wordt geaccepteerd (yay!) en het trekt massaal lezers (haha, mocht ik willen). Er wordt veel reclame gemaakt om de concurrentie te slim af te zijn. Uiteindelijk wordt je product volwassen en stagneert de groei en is iedereen gewend aan je product. Als je het dan echt belabberd doet na dit moment (of niet en je blijft heel lang volwassen) dan spreken we van de neergang: de lezers rennen weg en je doelgroep is niet meer geïnteresseerd. Tijd voor iets nieuws dus!

Is dit een uitbreiding van wat je normaal schrijft? Dan hebben we te maken met het uitrekken van je productlijn.
Laten we nu zeggen dat je vaker gaat bloggen (maar je kwaliteit gaat wel omlaag), dan spreken we van een neerwaartse uitrekking van de lijn, je gaat namelijk ‘goedkopere’ producten verkopen. Let op dat je het imago van je blog beschermt, want dat kan je lezers kosten! Ga je juist meer kwaliteit produceren dan je eerst deed? Tada, opwaartse uitrekking is nu van toepassing. Allebei de strategieën geprobeerd maar loopt je nieuwe idee toch niet zo lekker en wil je er liever mee stoppen? Tijd om je productlijn in te laten krimpen en die gekke ideeën terug te stoppen in het ‘mislukte-ideeeën-kastje'(Ja, die heb ik inderdaad). Of jatten ze de aandacht van blogs die je liever schrijft? Kannabalisering is ook een gevaar. Misschien kun je beter een opvulstrategie gebruiken en je huidige blogjes opsplitsen in mini versies of een e-book schrijven over iets waar je gepassioneerd over bent.

Oké, je hebt bepaald wat je product wordt en wat het met je productlijn doet. Maar… wat nu? Ervan uitgaande dat je een flink merk op hebt gebouwd met een stabiele merkwaarde kun je denken aan merkuitbreidingen Misschien maak je er wel een subdomein naast om je creatieve uitingen te plaatsen? Je eerste merk vormt dan het corporate brand met main brands of sub brands. Jaja, leuk allemaal, maar we zijn nog lang geen winstgevend bedrijf. Hoe doen we dat? Overweeg eerst wat je merkwaarde op het moment precies is. Waarom lezen mijn JOUW blog en niet dat van anderen? Voelen ze zich verbonden met je merk? Voelen ze zich gepassioneerd over je merk? Of heb je gewoon een afhankelijkheid gecreëerd die dagelijks terugkomt in de routine van je lezers? Een beetje zoals koffiedrinken? Schrijf eens uit wat jij denkt te kunnen bieden.

Tijd voor branding. Pfff, een scala aan opties vliegt je om de oren. Zullen we iets geks doen? Misschien is het wel leuk om te kiezen voor co-branding en ga je samenwerken met een ander merk. Samen voeren jullie de marketing uit van je nieuwe blogreeks, maar de één schrijft de zakelijke stukken en jij schrijft de creatieve stukken (een goed voorbeeld hiervan was de Happychallenge van Marieke, Lisanne en Kelly). Vergeet niet te denken aan een leuke verpakking (layout) want je product moet wel opvallen!

Congratulations, je bent vanaf nu merkmanager, productmanager en marktmanager in één geworden van jouw blog! (En je zou hoofdstuk 9 van mijn tentamen kunnen maken ;)