Bron
Browsing Category
Psychospeak
Voor wie langer dan vandaag zijn weg online kan vinden, hoef ik denk ik deze situaties niet meer uit te leggen. Het zou kunnen dat je onder een steen leeft wanneer de grap van Guido Weijers niet tot je door is gedrongen, maar ik denk dat de meeste mensen wel weten waar ik het over heb. Het EGF, afkorting voor ‘Ellegirl forum’ is echter een ander verhaal. Iets dat vooral bekend is onder de bloggers en bloglezers. En nu weet ik dat een aantal van mijn lezers verder geen blogs volgen (hoi leuke real life mensen!), dus dat zal ik even toelichten.
Het is hier even een tijdje stil geweest. De woorden waren op. Eventjes. Zoals ze dat wel vaker zijn en zijn geweest. Er kwam dit weekend naar nieuws op ons dak vallen en dat heeft de hele week in mijn hoofd gespookt. Rondjes gedanst. Van links naar rechts, van voor naar achter. Soms was het plafond een uur lang de enige plek die mijn concentratie kon vinden. Op andere momenten probeerde ik de alledaagse gang van zaken op te pakken. Ik ben begonnen aan periode 2, nieuwe vakken en een nieuw rooster. En hoewel ik dat allemaal heel leuk vind, was het toch een beetje mistig. Soms schrijf ik heel goed als het uitzicht een beetje troebel is, soms komen er geen woorden uit mijn pen. Jullie mogen raden wat er dit keer het geval was.
Bron
Inmiddels is de intense dag van afscheid achter de rug en kan ik weer even ademen. Ik wil jullie graag iets meegeven. Iets dat me de hele week vast heeft gegrepen en vreemd genoeg, mij nog meer motivatie heeft gegeven om al mijn lopende ‘projectjes’ (zo noem ik het maar even) tot een succes te maken.
Het leven kan zo over zijn. Ja, ik weet wat je denkt. Dat zegt iedereen, je moet van iedere dag genieten, pluk de dag – carpe diem – en leven alsof je morgen doodgaat zijn niet voor niets clichés. En natuurlijk, en daar ben ik geen uitzondering op, zeg je dat je dat doet.
Maar doen we dat ook echt?
Deze week deed me beseffen dat ik soms niet iedere seconde nuttig besteed en dat dat oké is. Maar ook dat dat soms – ook al denk je er even geen zin in te hebben – beter is om wel te doen. Dat sommige dingen zo ontzettend eng zijn en je ze daardoor des te meer moet doen. Dat geldt vooral voor mijn buitenland studieperiode. Ik wil graag naar Australië (zo dat is eruit) en die drang, dat verlangen, dat idee is heel erg sterk. Ik weet niet waarom, ik weet wel dat ik alles ga doen om er ook te komen. En god ook al vind ik dat rete eng en is die angst best reeël: ik wil het doen.
Mocht er dan een vliegtuig naar beneden storten dan ben ik op z’n minst bezig geweest met alles uit mijn mogelijkheden proberen te halen. (Nu moet je dat beeld gelijk weer vergeten, hoor).
Deze week heb ik met het besef rond gelopen dat alles relatief is. Betrekkelijk. Dat het met een heel klein zuchtje wind, een kleine koersverandering, een paar kilometer te hard of een paar drankjes te veel over kan zijn. Het lijkt me niet gezond om je altijd zo te voelen. Je zou geen auto meer in kunnen, geen droombestemming meer kunnen bezoeken en geen dokter meer bezoeken om de angst dat het verkeerd zou kunnen gaan. Daar valt niet mee te leven.
Het is daarentegen alleen helemaal niet erg om er wel even bij stil te staan. Even. Even relativeren, even om je heen kijken, de geuren en kleuren in je omgeving opsnuiven, glimlachen om iets kleins en de mensen en momenten koesteren die belangrijk voor je zijn.
Papa en Expeditie Robinson op de bank, Laika en haar dikke mollige lijf tegen me aangedrukt. Naar bed gaan zo laat je dat wil, een to-do list schrijven voor morgen en je realiseren dat je er nog bent. Een fragmentje van Over Mijn Lijk voorbij zien schieten en horen dat het leven binnen anderhalve week kan eindigen terwijl je nog zo jong bent.
Leef. Geniet. Probeer. En overwin.
Het is dat de datum zich zo netjes verschuilt onder mijn getypte woorden, maar anders had ik niet geweten dat mijn vorige blog al weer een week geleden was. Zo snel gaat de tijd op het moment en ik vind het heerlijk. Het is fijn om iedere dag de bus te pakken met de gedachte dat ik ook daadwerkelijk iets ga leren. Dat ik iets ga doen waar ik wat aan heb. Productief zijn, ook al stort ik daarna doodmoe neer op de bank. Ik wil niet zeggen dat ik alle overige tijd aan mijn huiswerk besteed heb (hallo HNTM en Expeditie Robinson zijn weer begonnen), maar ik ben wel gemotiveerd er flink mee bezig te zijn. En omdat motivatie een funny thing is, dacht ik: nou daar ga ik eens iets á la Self Help over schrijven. (Ik kan jullie natuurlijk ook door verwijzen naar Lianne die dit veel beter kan).
Begin met doen wat je moet doen.
It’s as easy that. Ironisch gezien heb ik de sportschool al weken niet meer gezien. De enige manier om dat patroon te doorbreken is om gewoon te gaan. Het maakt niet zoveel uit of nu gaat om eten koken, de vaatwasser uitruimen (guilty!), je werk bijhouden, deadlines nakomen, plannen verwezenlijken of zoiets simpels als bloggen: je moet er gewoon mee beginnen. Naarmate je bezig bent, de woorden gaan rollen, de borden schoon worden of de endorfines vrijkomen, voel je al een stuk minder in de mood om onder een dekentje te kruipen, een nieuwe Netflix serie uit te zoeken en de boel de boel te laten. (Again guilty!) So, do the work and break the patterns.
Vind uit waarom je iets wil doen.
Blog je omdat je het leuk vind? Of blog je om anderen te pleasen? Ik ken niet zoveel bloggers die dat doen. Om de simpele reden dat je het nooit vol zal kunnen houden te blijven bloggen naar de aspiraties van anderen. Kun je dat dan wel in real life? Tot op zekere hoogte kun je doen wat anderen van je vragen, maar uiteindelijk is het JOUW intrensieke motivatie die dingen gedaan krijgt. Als je dingen doet omdat JIJ ze wil doen, worden ze opeens een stuk makkelijker.
Wees niet te soft voor jezelf.
Ha, dit zegt degene die door de regen al twee keer haar hardlooprondje heeft uitgesteld? Ja. Toen ik een berichtje zag van iemand die deze week al ’twee keer door de regen had hardgelopen’, dacht ik vooral: Chapeau, maar ik ga het niet doen. Dat is tegenstrijdig als je nagaat dat ik een week eerder nog tweette: ‘Rennen in de regen en het was HEERLIJK.’ Beat the excuses. Er zijn altijd leukere dingen om te doen, maar brengen ze je ook hetzelfde als een stukje rennen, lekker koken of dat moeilijke boek doorworstelen?
Reflecteer.
Say, what? Uh, ja ik hou er ook niet zo van om een spiegel voor te worden gehouden, maar soms is dat precies wat je nodig hebt om je zelf te motiveren. (Ook letterlijk, let’s be honest). Slechte cijfers gehaald? Misschien ligt dat aan je voorbereiding. Een week lang niet geblogd? Misschien had je beter van te voren kunnen nadenken en alvast kunnen schrijven. Ik pretendeer niet te weten hoe het moet, dat reflecteren, maar ik doe het wel regelmatig. Of moet ik zeggen iets te vaak? Kritisch zijn, brengt mij vaak verder dan ‘opnieuw starten en de rest vergeten’. And guess what? Ondertussen heb ik al twee blogjes geschreven. (Zie punt 1).
Beweeg, zing, lach, geniet.
Nog meer clichés? Geniet van je dag. Lach genoeg met vrienden. Stress niet te veel (ja, uh…) en beweeg voldoende. Onze happiness hormoontjes die daarbij vrijkomen doen de rest, geven je meer motivatie en energie en dan hoef je alleen nog maar te beginnen!
Was dit useful? Was dit leuk om te lezen? Let me know. Also, als je verstand hebt van ‘Read more’ knopjes, kun je dan even gillen? De mijne wil niet meewerken.