Laatste blog vanuit Nederland
Australia, Groeien

Australië – Mijn allerlaatste blog vanuit Nederland

Ze lokken me naar de keuken met een smoesje. Eén van mijn vrienden zegt dat er ‘een ongelukje is gebeurd’ en lachend verwijt ik hem dat zelfs de slechtste smoes nog origineler zouden kunnen zijn dan dat. Ik ben nieuwsgierig en wil eigenlijk uit de gang glippen om te kijken wat mijn vrienden voor me bedacht hebben. Maar ik wacht braaf. Als ik mag komen zit iedereen met een papiertje voor zich en heeft één van mijn beste vriendinnen haar gitaar op schoot. Ze zingen een eigen gecomponeerde tekst op de melodie van ‘De Vlieger’ en ergens tussen het tweede en het derde couplet wellen de tranen op achter mijn ogen. Maar ik huil niet. Ik denk alleen maar: ik ga echt. Ik ga dit echt doen. Ik ga deze mooie mensen achter laten. Ik ga over een paar dagen naar Australië vliegen.

Al maanden weet ik dat ik dit ga doen. Al weken tel ik de laatste dagen in Nederland. De mensen die vragen of ik erover kan bloggen; of ik erover ga bloggen; waar ze die verhalen kunnen lezen; wat ik er ga doen en of ik er zin in heb, zijn niet meer op één hand te tellen. En toch voelde het allemaal nog zo ver weg. De mail van mijn buddy van de Australische universiteit was al binnen, de laatste administratieve zaken stonden gepland in mijn agenda. Maar dat het ging gebeuren? Om dat te realiseren had ik een koordje geweldige mensen nodig, zo bleek afgelopen vrijdag. (En een prachtig gedecoreerde cake door mijn beste vriendinnetje, nog leukere en originele cadeautjes van lieve vriendinnetjes, een sleep-over met Petra en knuffels; vooral veel knuffels).

En nu, dinsdagavond, lijkt het met iedere minuut misschien toch wel een beetje echter te worden. Ik ben nog niet zenuwachtig. Ik snap nog niet zo goed wat ik ga doen, maar ik voel me wel een beetje uit het veld geslagen. Gisteren, maandag, heb ik nog doodleuk een workshop Photoshop voor beginners gegeven en was ik de rust zelve. Vandaag was niets dan chaos. In mijn hoofd, in mijn kamer, in de dingen die ik voel. Of moet ik zeggen: niet voel?

Misschien ben ik morgen wel een wervelwind aan zorgen. De gedachte aan het vertrek naar Australië duwt me van links naar rechts en houdt me dan Down Under.

Ik maak inpaklijstjes en weersta de drang alvast te gaan inpakken. Mag ik alsjeblieft morgen gewoon al vertrekken? Ik denk dat nu het punt komt om te zeggen: ja, ik vind het DOODENG dat ik dit ga doen. Maar mag ik al? Alsjeblieft?

Het is dood eng dat ik een reis van 21 uur ga maken in een massive vliegtuig, met een koffer vol winter/lente/zomer kleren en meer en met handbagage die zwaarder zal zijn dan mijn rug kan dragen. Het doodeng dat ik aan kom in een onbekende stad, in een onbekend gebouw, met onbekende huisgenoten en op een onbekende universiteit.

Het is doodeng dat alles onbekend is, behalve ikzelf.

Ik weet dat iedereen een mening heeft en dat een groot deel zegt: Jeez, zo stoer dat je dit gaat doen – maar echt, ik ben er nog niet. Nog niet, dus.

Of het goed komt? Natuurlijk. Ik zie geen reden waarom dat niet zo zou zijn, maar dat betekent niet dat je dingen niet eng kan vinden. Het is bovendien een ongrijpbare angst, die net zo aanwezig is als het gebrek aan zenuwen. Kun je zo zenuwachtig zijn dat je gewoon niets meer voelt? Dat zou het verklaren. Ik ben niet bang, want afgelopen jaar heb ik buiten mijn comfortzone huppelen aangetrokken als een tweede huid. Maar ik vind het wel spannend, verfrissend als een wervelwind, een uitdaging en een groot bommetje in het diepe.

Op de achtergrond speelt Joshua Radin. Ik heb ergens onderaan mijn to-do list de tijd gevonden om eens even te kijken naar Spotify, wat een life saver – sorry laggard hier. Verder heb ik rotdagen. Baal ik van het weer – of ben ik er blij mee, omdat het in Melbourne velen malen kouder is. Iedere dag hier is een laatste. Er komt geen volgende maandag in Nederland, er komt geen nieuwe donderdagmorgen. Althans, niet voor ik eind november weer op de nuchtere Nederlandse en bedompte herfstbodem land. Genieten hé, zegt iedereen, maar het voelt gewoon even geforceerd.

Ga ik dit echt doen? Ja. Zondag. De eerstvolgende blog komt van de persen als ik aangekomen ben. Eerst zien, dan geloven.

PS. Chaos in mijn hoofd betekent chaos in deze blog. How wild to let it be ;)

Previous Post Next Post

You Might Also Like

12 Comments

  • Reply Lianne 23 juni 2015 at 20:57

    Go go go Leonie! Ik kan me voorstellen dat je het doodeng vindt, maar je zult zien: zodra je onderweg bent gaat alles vanzelf. Neem je afscheid, ga je door de douane, stap je in het vliegtuig en na laaaang zitten sta je dan op Australische bodem. Waar alles op z’n pootjes terecht gaat komen. Vergeet niet dat je de taal prima spreekt en je dus altijd kan redden, en je paspoort en pinpas in principe de enige dingen zijn die je uiteindelijk nodig hebt. Daarnaast zijn Australiërs ook gewoon mensen, net als jij en ik. En het allerbelangrijkste: mocht nou alles misgaan, kun je altijd een vlucht terug naar huis nemen. Je kunt het! (en wel blijven schrijven over je avonturen hoor! Ook al ben je daar een miljoen leuke dingen aan het doen en lijkt Nederland opeens héél erg ver weg.) Veel plezier!!!

  • Reply Margo 23 juni 2015 at 23:11

    Ik ga je volgen! Veel succes DownUnder (ietwat jaloers). Geniet ervan!

  • Reply Daan 23 juni 2015 at 23:45

    Zelfs ik vind het spannend. En ik ga niet eens :p

  • Reply Caro 24 juni 2015 at 09:29

    Ik kan me voorstellen dat het ontzettend spannend is en dat die spanning nog wel even blijft ook als je veilig geland bent. Gewoon omdat nieuwe dingen altijd spannend zijn. Maar alles zal goed terecht komen en het gaat en bijzondere tijd worden. Geniet ervan!

  • Reply Naomi 24 juni 2015 at 09:52

    Wat schrijf je dit ook weer heel goed, je kan gewoon echt voelen wat jij nu voelt. Krijg er gewoon rillingen van maar wel op de goede manier. Wat ongelooflijk spannend dat je dit gaat doen!
    Als je eenmaal in het vliegtuig zit zijn een groot deel van de spanningen al wel weg en maken die plaats voor ongeduld, zo was het bij mij tenminste. Totdat ik in het vliegtuig zat twijfelde ik nog zo. Ik kon nog terug natuurlijk ook al wilde ik dat eigenlijk niet, maar alleen vliegen is best wel eng. Eenmaal in het vliegtuig was dat allemaal voorbij en had ik enorm veel zin in zes leuke maanden in Orlando. Hoop dat jij hetzelfde meemaakt, al denk ik van wel ;-) Heel veel plezier, geniet ervan! Maak heel veel foto’s van alles! Daar zal je jaren later nog plezier van hebben. Het komt allemaal goed! Probeer echt van alles wat mee te pakken van wat je daar kan doen, want voor je het weet is het weer november. De tijd gaat zo snel, helaas.

    Anyway, have fun, enjoy and go make awesome memorable moments!

  • Reply Alexa 24 juni 2015 at 10:04

    wat tof dat je het gaat doen maar lijkt mij inderdaad ook erg spannend! Ben benieuwd naar je verhalen (als die er komen) maar probeer er vooral van te genieten voor het weet ben je alweer thuis!

  • Reply Kim 24 juni 2015 at 11:58

    Heel erg spannend maar ook enorm gaaf!
    Heel erg veel plezier. <3

  • Reply Lonneke 24 juni 2015 at 14:11

    Heel heel spannend, maar ook echt heel heel gaaf! Australië is gewoon een heel tof land dus het kan bijna niet mis gaan ;) Heel veel plezier! Enne sterkte met de lange vlucht, even doorbijten :)

  • Reply Kim 24 juni 2015 at 18:28

    Wat knap dat je dit doet! Mijn nichtje is ongeveer tien jaar geleden vertrokken naar Australië en nooit meer teruggekeerd. Zo slecht zal het daar dan toch niet zijn.

  • Reply Audrey 24 juni 2015 at 20:31

    Ik ben een paar weken geleden voor het eerst op reis gegaan – 11 dagen, dus peanuts ivm dit -, en ik herken het gevoel wat je beschrijft, dat je idd denkt: laat me dan ook NU maar gewoon al vertrekken ;) Alvast een hele goede reis en een fijne tijd gewenst!

  • Reply Yasmine 24 juni 2015 at 20:33

    Ik ken het gevoel! Je wil gaan, maar kan je onmogelijk inbeelden hoe het gaat zijn. Maar je weet niet hoe het zal zijn dus je bent doodsbang. Niemand kennen is zooo eng. Daar was ik het meeste bang van. Maar zodra ik één voet in mijn appartement had gezet, ontmoette ik één van mijn 5 roommates, zijn we meteen samen gaan shoppen en toen vielen alle puzzelstukjes op z’n plaats. Komt goed. Komt hélemaal goed!

  • Reply Naomi in Wonderland 28 juni 2015 at 09:39

    Ik kan niet wachten om je avonturen daar te lezen! Veel plezier alvast met je lange vlucht en geniet er met VOLLE teugen van!

  • Leave a Reply