Bron edited by me
Wie mij kent weet dat ik ieder jaar een groot fan ben van Serious Request. Toch was ik tot zo ver nog nooit langs geweest bij het Glazen Huis – maar ik luister wel de hele dag 3fm of kijk naar zender 101 om alles te kunnen volgen. De hoogtepunten kijk ik terug en de nieuwtjes (of de epische grap van Gerard Ekdom dit jaar) meld ik als eerste hier in huis (waar ze soms best gek van worden, geloof ik). Toen vriendinnetje E. dus vroeg of ik zin had om mee te gaan naar Haarlem hoefde ik daar niet lang over na te denken. Ja, lijkt me leuk!
Maar wat ik dit jaar nog meer vind van Serious Request? Want het is natuurlijk niet alleen maar leuk, gezellig en inspirerend om met een mensenmassa op de Grote Markt te dansen en sjansen. Nee. Het doel. Hands off our girls, treft me recht in mijn hart. Iedere dag vertelt (ook zo’n episch onderdeel) Eric Corton in twee of drie reportages de verhalen van vrouwen in Colombia die mannen met losse handjes mee hebben gemaakt. Reportages die door merg en been heen binnen kruipen, ronddwalen in je hoofd en die ik – uit eigen belang – maar snel weer wil vergeten.
Ik heb niet alle reportages gehoord maar ben op het moment te egoïstisch bezig met een blij ei zijn, om ze allemaal terug te luisteren. Ik hoorde verhalen van een meisje dat in een ’taxi’ stapte en misbruikt door meerdere mannen, naakt en doodsbang eindigde op straat. Midden in de nacht. Schuddend en bibberend. Of het verhaal van een jonge vrouw die naar school ging – en dat is al zo’n zeldzaam goed – ontvoerd werd, een ketting om werd gebonden en naakt aan moest horen hoe haar broer vermoord was. Haar moeder dacht dat ze zich aanstelde, dat ze het zelf had uitgelokt en niemand wilde naar haar luisteren.
Stel je eens voor dat je na een feestje naar huis fiets, van je fiets getrokken wordt en dan misbruikt wordt. Haal dat beeld nu maar snel uit je hoofd, want ik kan me wel iets leukers bedenken op deze dagen net voor kerst. Toch is het voor veel vrouwen helaas werkelijkheid. Maar het ergste? Ze kunnen nergens heen met hun verhaal. Er is niemand die naar ze luisteren kan/wil of aan wie ze het durven te vertellen. En dus loop je eeuwig met een groot probleem rond dat op zichzelf al erg genoeg is, laat staan dat je het in je eentje moet zien te dragen.
Voor slechts €15,- kan het Rode Kruis (de organisatie waar Serious Request ieder jaar geld aan doneert) deze psychologische hulp bieden. Kun je hier in Nederland nog geen bezoekje bij de psych van betalen, dus wat is de moeite nu eenmaal? Doneren kan natuurlijk in Haarlem door de brievenbus (maar de wachtrij was zondag echt te lang), via een tweet of via de opties van SR.
Als het nog niet duidelijk was: ik vind het een heel erg goed doel dit jaar. Vorig jaar had SR ook een belangrijk doel maar dat deed mij persoonlijk toch minder. Want ook ik (of zelfs ik) weet hoe het voelt als je uitgaat en er een paar jochies iets opdringeriger zijn dan je prettig vindt. Ja, dat gevoel kun je zelfs ervaren als je maar vijf keer per jaar geen #omaleonie bent. Gelukkig waren mijn sterke vrienden (ze eten veel spinazie) in de buurt en wisten ze me te redden van het dronken jochie dat me vast had op plekken waar ik liever niet aangeraakt wilde worden. Hij wilde ook mijn nummer en een selfie, ik gaf hem alleen een dreun in zijn gezicht. Ha, verdiende loon.
Dat hebben die meisjes niet. Die meisjes kunnen bovendien niet door een fantastisch leuke stad lopen en lachen met hun vrienden. Ze kunnen niet langs bij Hotspot Sjakie’s (vet leuk crafty-artsy-vintage-homemade winkeltje waar ze entree vroegen om te doneren) of in de mooiste theewinkel die ik dit jaar gezien heb.
Laat staan dat ze in een interieurwinkeltje (waarvan ik de naam vergeten ben) naar deze prachtige houten wereldkaart konden kijken. Of in een vreselijk tentje wit brood kregen voorgeschoteld waar ze ‘zelfgebakken oerbrood’ was beloofd. (Luxe paard, hoor).
Die meisjes hadden vast niet zo’n fijne dag als ik zondag had. Is dat alleen al niet genoeg reden om te doneren? Heb jij al gedoneerd?
7 Comments
Mooi geschreven!
Merci! :)
Weer een erg fijn artikel!
Goed om te horen!
Goed geschreven!
Dankjewel!
Ik heb net nog gedoneerd! Ik luister ook echt ieder jaar en vindt het onwijs goed dat de dj’s dit doen. Op mijn werk luisteren ze helaas niet naar SR (ze vroegen zelfs wie Coen Swijenenberg was, say whut!) De hele week heb ik met oortjes op gewerkt om zo min mogelijk te missen van dit spektakel! En zo de finale, benieuwd wat de opbrengst is!